Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Collie
héle genuanceerde reactie Kees, 1 van het soort waar níemand wat aan heeft.
Beste Tine,
Bij mij is gisteren een persoonlijkheids stoornis geconstateerd.
Het heeft iets weg van Borderline, maar heeft niet het extreme wat wel bij deze “stoornis” hoort.
Ik las het begin van je verhaal, mijn dyslectie speelt mij parten.
Ik had veel herkenning, hoe ik mijn jeugd heb doorgebracht.
En dus nog steeds doe.
Mijn ouders die veel moeite hebben gedaan.
Praatgroepen, therapie etc.
Ik zelf op latere leeftijd ook.
Ben nu in de dertig.
Ik krijg nu therapie om de stoornis beter te begrijpen.
Als ik deze beter begrijp zal ik misschien ook mijn gedrag aan kunnen passen.
Ken u zelve!
Iets wat ik als het moeilijkste op aarde beschouw!
Maar ik heb wel het idee dat ik letterlijk en figuurlijk mijn redding kan zijn!
Heel veel sterkte met uw dochter
Klautia
Welkom Klautia…
Borderline heeft vele gezichtjes… slechts een gedeelte daarvan heeft die extreme vorm, heel veel anderen hebben veel minder heftige vormen.
Helaas, hoor en zie je meestal alleen de verhalen over de heftige tot zeer heftige vormen.
dat is weleens jammer, daardoor durf je bijna niet te zeggen dat je een borderline pers.stoornis hebt, tegenwoordig.
Succes met je therapie.
Even een korte uitleg voordat je onderstaande leest.
Een kind spiegelt de onuitgewerkte processen van de ouders. Dus deels zal hier verantwoordelijkheid bij jou liggen en deels ook bij jou man.
Gezien jouw irritaties onbegrip, woede en angst liggen mijns inziens meeste verantwoordelijkheden en angsten bij jou.
Voor de genezing van jullie kind is het belangrijk dat jullie eigen verantwoordelijkheden en bewuste en onderbewuste angsten kenbaar maken en hier aan te werken. Energetisch werken niet gepakte verantwoordelijkheden en onopgeloste angsten door op kinderen. Des te meer verantwoordelijkheden niet zijn genomen en des te meer angsten niet zijn opgelost, des te erger de stoornis van jouw kind.
Op het moment dat je hier niks mee doet zal niet alleen jouw dochter hiermee belast blijven maar wellicht ook jouw zoon en jouw vriend.
——-
- Ze had van woedeuitbarstingen, vroeg héél veel aandacht en was erg druk en had hysterische paniekaanvallen.:::
Op het moment dat jij opgekropte emoties en woede niet uitspreekt en niet kiest voor het geluk, dan zal jouw dochter dit blijven spiegelen.
- Op de een of andere manier heeft mijn dochter meer naar haar vader toe getrokken in haar leventje dan naar mij, zelfs toen ze nog een ukkie was.
- Schoot zitten en knuffelen daar hield ze niet van en zelfs als ik die intimiteit met mijn dochter wilde delen dan wees ze mij zonder aanwijsbare reden af.
Uit bovenstaande blijkt dat je, je dochter niet graag jouw liefde deelde en haar niet accepteerde zoals ze was. Ze heeft jouw liefde nooit kunnen ervaren. Als het jou even uitkomt om liefde te geven staat ze hier logischerwijs dan ook niet voor open.
Je hebt vooral het probleem dat je angst hebt om niet als goede moeder gezien te worden. Pas als je deze angst loslaat en je gewoon eens als moeder gedraagt die onvoorwaardelijk van haar kind houd zal ze enigszins bijtrekken.
Logisch dat ze aandacht opeiste wanneer je met haar broer in gesprek ging. Want hem gaf je wel onvoorwaardelijke liefde. Dit is voelbaar voor een kind.
- Opnieuw kreeg ze op haar eigen verzoek psychische hulp en werd er geconstateerd dat ze een sociale angststoornis had. Bij deze diagnose heb ik altijd mijn - wenkbrauwen opgetrokken, zelfs hun in de pschyiatrische instelling hield ze voor de gek met haar halve waarheden. Mijn dochter had zeker geen sociale - angststoornis, ze was allerminst verlegen en móest altijd iemand om zich heen hebben. Problemen ontstonden op school omdat ze gepest zou worden, maar - leerkrachten vertelden ons dat zij anders wél de grootste mond van allemaal had en die pesterijen al dan niet of wel bewust zélf uitdaagde. Ondertussen hing ze - de vermeende onschuld uit.
Je hebt altijd je wenkbrauwen opgetrokken omdat je nooit de waarheid onder ogen hebt willen zien. Dit wil niet zeggen dat zij een angststoornis heeft, maar jouw dochter maakt jou indirect duidelijk dat je jouw angsten en verantwoordelijkheden onder ogen moet komen en niet moet ontwijken. Op het moment dat jij niet het goede voorbeeld geeft kan zijn nooit van haar angsten, gevoelens van leegte, woede etc.afkomen.
- depressiva kreeg leek het beter te gaan, ze vond haar passie in het oppaswerk en met nog geen 16 jaar droeg ze veel verantwoording voor de zorg voor een - babietje en later de zorg voor meer kinderen.
- Engelengeduld en héél lief, maar ook concequent naar zo'n kleintje toe en niet om het een of het ander, die kinderen zijn erg gek op haar.
Ze geeft jou het voorbeeld hoe te zorgen voor kinderen. Maar op dat moment was je eigenlijk jarloers op hoe zij dat deed. Vandaar dat zij dat in later stadium ook weer aan jou spiegelt. Ik hoop serieus dat je hier aan gaat werken en niet blijft klagen. Want alleen als jij je verantwoordelijkheid neemt voor jouw geluk, geef je jouw gezin een kans om ook gelukkig te worden.
Veel succes en mocht je vragen, zie ik het hier wel weer verschijnen. Groet, Fabian
Hoi
Ik heb je verhaal gelezen. Reden is dat ik zelf nu ook met zulk een situatie wordt geconfronteerd, dit in de vorm van een relatie. Tot nu toe probeer ik het nog enigzins te ontkennen , maar als ik alles op een rijtje zet, kan ik de borderline er wel uit distilleren.
Hopelijk gaat het nu beter.
Grtjes
Peter
ik heb het gevoel als ik de verhalen lees heefd mijn zusje ook borderline want ik herken zo veel van de verhalen die ik lees.ik he inmiddels het contact verbroken
met haar en zal ook nooit meer contact met haar willen hebben want ze verteld ook veel leugens over de mensen en dan durft ze later het zo te verdraaien dat ik haar die verhalen heb verteld en zo kom ik zelf in de problemen omdat haar verhalen in de eerste instansie geloofd worden en ik een heleboel werk heb om de boel weer rechtgezet moeten worden,nu word ze inmiddels door een boel mensen niet meer geloofd maar ik zit er wel mee want het is niet leuk eeen zusje te hebben die meer drinkt dan goed voor der is en ze in staat is om mensen in een feesttent inmekaar te slaan altijd maar weer ruzie zoekt ik ben der klaar mee ik wil niet continu onder spanning staan ik kies nu voor mezelf en wil der niet meer zien want zij willen toch niet geholpen worden en de anderen hebben problemen volgens haar en die zijn allemaal gek .Van die negatieve houding daar ga ik aan onderdoor met deze mensen kun je niet leven
Topic is gesloten; topicstarter is bijna 2 jaar niet meer op de pagina geweest en het topic dreigt bladvullend te worden waardoor nieuwere topics over het hoofd worden gezien en de onderwerpregel dekt al lang de lading niet meer.
Als je iets kwijt wil over naasten met borderline, kun je een nieuw, eigen topic starten.
Dit topic is gesloten, er kunnen geen reacties meer worden geplaatst.
