symptomen borderline

  • Girlie

    Hallo Tine!

    Nou, ik heb je verhaal gelezen en ik moet zeggen dat het idd kan dat je dochter een ‘probleem’ heeft. Of ze echt Borderline heeft, dat kan zekers wel. Al kan het ook ODD zijn…

    Over Borderline… weet je ook of ze zich heel eenzaam en leeg voelt van binnen?

    Wat te doen: ik zou een andere psycholoog zoeken, wellicht om een second opinion te vragen. Laat haar eens de test afnemen van Borderline en dan kan ze gerichte therapie krijgen. En ook medicatie die haar stemmingswisselingen en dergelijke beteugelen.

    Ook is het mss handig om naar ‘lot-genoten’ te zoeken, waar zijzelf en jij en je vriend ook kunnen praten over jullie ervaringen.

    Veiligheid, begrip en warmte is waar Borderliners naar zoeken. Ze zijn zooooo bang om niet begrepen te worden en in de steek gelaten te worden.

    Nou ja, sterkte er mee!

    Groeten van een ervaringsdeskundige

  • anoniem

    Wat een geweldige moeder… De liefde straalt er vanaf. Misschien niet zo gek dat je dochter zich zo wanhopig voelt en gedraagt. De symptomen kun je gewoon op internet vinden en er staan ook filmpjes op you tube. Maar dat heb je denk ik wel gezien. Volgens mij wilde je gewoon je gal spuien.

  • ashley

    hallo

    ik ben zelf 19 en mensen denken ook dat ik borderline heb inderdaad is het heel erg van u dochter ik heb zelf ook zo mijn problemen ( snijden,woede aanvallen, depressief, stemmingswisselingen etc)

    ik denk dat u het beste u dochter eens naar de symptomen van het borderline syndroom kunt laten lezen want toen mijn moeder dat bij mij deed kwam het allemaal over een, zoals u begrijpt kan mijn moeder het ook niet meer aan al heb ik spijt van de daden die ik heb gedaan alleen is het flink lastig om ermee te leven want zelf zit ik mij erg te bedenken hoe ik hier verder mee moet het ene moment gaat het super goed en even ernaar dan slaat alles om wat echt geen pretje is ik zelf trek inderdaad ook heel erg naar mijn vader maar ook omdat hij alles toelaat en wat vriendjes betreft heb ik hetzelfde alleen ik gebruik ze niet en ga niet vreemd maar het is de een naar de ander de angst om alleen te zijn misschien komt het u bekend voor bij u dochter, en het is niet alleen moeilijk voor haar om er goed mee om te gaan maar denk ook voor u want het is geen pretje want als ik de symptomen van het borderline syndroom door lees dan herken ik mijn eigen hier erg in terug en dat vind ik al erg genoeg maar dan ook nog wetende dat mijn ouders ermee leven dat vind ik nog erger maar als ik lees wat u allemaal hebt geschreven dan zie ik mijn eigen erin terug en het enige wat u kunt doen is toch regels blijven opstellen al zal het niet veel doen want ik zelf heb er ook de nodige problemen mee om niet te luisteren en helemaal tegen de draad in te gaan door te laat thuis te komen enzo want ik wil vrijheid en niet opgesloten zitten voor de rest kan ik u alleen heel veel sterkte wensen.

    M.v.g Ashley Gerardu

  • ron

    dat is een lange zin :-)

  • petra

    hallo tini

    ik ben bang dat ik met hetzelfde zit mijn zoon van inmiddels 21

    Wie en waar kan ik een onderzoek laten doen ik wil graag een bevestigfing van zijn agresieve gedrag

  • Collie

    Bij een meerderjarige zoon, kan dat helemaal niet.

    Je kunt je huisarts bezoeken, jouw problemen met je kind daar uitleggen…

    Jouw huisarts zou zelfs je zoon nog kunnen uitnodigen voor een gesprek, zodat hij hem kan overtuigen dat hij hulp nodig heeft en hem verwijzen naar het ggz of riagg in jouw regio, waar dan een intakegesprek plaats zal vinden, waarna dan evt, bij voldoende aanwijzingen, een persoonlijkheidsonderzoek plaats kan vinden.

    Daaruit volgt dan een gesprek om samen te kijken naar een gepaste therapie.

    Maar, als je zoon daar niet aan mee wil werken, met al zn 21 jaren, dan houdt het een heel eind op, dan kan er pas ingegrepen worden als hij een gevaar voor zichzelf of zijn omgeving is geworden.

    Overigens hoef je agressief gedrag van je kind niet te pikken in jouw huis, je kunt hem vriendelijk doch beslist het gat van de deur wijzen, als hij zich niet fatsoenlijk naar zijn huisgenoten gedraagt…

    Klinkt snoeihard, maar vaak is dat de enige manier als iemand niet mee wil werken: snoeihard voor je eigen grenzen opkomen…

    Vaak is dat ook de enige manier om de persoon in kwestie te laten vóelen, dat zijn gedrag niet wordt geaccepteerd en dat daar verandering in moet komen; in dat gedrag natuurlijk, al dan niet met behulp van een therapeut.

  • Kind van een borderliner

    Gepost door: Collie, moderator ()

    Datum: 03 augustus 2009 19:14

    “of een omstander nu echt op de adviezen van iemand die ook trekken heeft van borderline zit te wachten, vraag ik me serieus af.” Het zijn je eigen woorden…?

    Mijn complimenten dat jij en je vriend zo weten om te gaan met jouw borderlinestoornis. Houdt er wel rekening mee dat niet alle mensen met borderline dat kunnen, het begint al dat ze het zelf moeten erkennen. Wanneer dit niet het geval is, is het voor de omgeving echt heel moeilijk hiermee om te gaan. Vooral voor een kind, en dat mag je ook niet van een kind verwachten. Jaren van mishandeling, negativiteit, kritiek, niks gunnen… als je dit dagelijks meekrijgt als kind raak je onherstelbaar beschadigd. De rest van je leven moet je hiertegen blijven knokken, al dan niet met behulp van therapie. Boosheid, laag zelfbeeld, zelf angst voor afwijzing. Jammer dat er zo negatief op de post van Mijntje gereageerd wordt, want ook dat hoort erbij. Het was voor mij dan ook een verademing om zoiets herkenbaars te lezen.

    Ik wens iedereen met borderline, of mensen die hiermee te maken hebben veel sterkte en Mijntje in het bijzonder.

  • Collie

    “Vooral voor een kind, en dat mag je ook niet van een kind verwachten. Jaren van mishandeling, negativiteit, kritiek, niks gunnen… als je dit dagelijks meekrijgt als kind raak je onherstelbaar beschadigd. De rest van je leven moet je hiertegen blijven knokken, al dan niet met behulp van therapie.”

    Daar ding ik niks op af… hoe denk je dat je ouder aan borderline gekomen is???

    Is over het algemeen niet van puur geluk, dat geldt ook voor hem of haar.

  • kees

    stuur je dochter maar eens naar mij toe, help ik haar er wel van af

  • Collie

    klinkt inderdaad niet als borderline; borderline is geen ‘kinder’stoornis, borderline kan zich in de puberteit wel openbaren, maar zelfs dan kan er pas na de puberteit met zekerheid vastgesteld worden dat er sprake is van borderline.

    Maar dat er iets mis is met je dochter, dat moge duidelijk zijn.

    Een persoonlijkheidsonderzoek kan ook nog helemaal niet plaatsvinden op haar leeftijd, er zijn psychiaters die dat vanaf 18 wel doen, maar oorspronkelijk werd er vóór je 21e helemaal niet gesproken over persoonlijkheidsstoornissen.

    Bij je dochter openbaarden de problemen zich al op erg jonge leeftijd, 7 jaar, dat kan op allerlei verschillende psychiatrische aandoeningen wijzen die voor een leek op afstand niet te diagnosticeren zijn, maar je kunt dan bv denken aan antisociaal gedragsstoornis (niet te verwarren met asociaal gedrag), maar ook bepaalde vormen van adhd, autisme… noem maar op.

    Liegen, bedriegen, manipuleren, het wordt vaak gezien als gedrag dat bij borderline hoort, er komen ook beslist mensen met borderline voor die daar héél goed in zijn, net zoals bij alle andere mensen, maar zo structureel liegen en bedriegen hoort over het algemeen eerder bij andere psychiatrische aandoeningen.

    Maar wat het ook moge zijn; je kunt op dit moment niet zo heel veel meer doen dan duidelijk je grenzen stellen en daar NIET overheen laten walsen door je dochter, je kunt haar gedrag afwijzen maar zult duidelijk onderscheid moeten maken tussen haar gedrag en haar als persoon, als jouw dochter; laat haar tijdens het afwijzen van haar gedrag weten, dat zij als mens, als jouw dochter, bijzonder waardevol voor haar bent, maar dat je dat gedrag van haar niet accepteert.

    Welke stoornis het ook is, er wordt binnen de wetenschap vanuit gegaan dat de meeste psychische aandoeningen ontstaan door een combinatie van aanleg, opvoeding en omgeving, dat wil niet zeggen dat jij het als ouder expres verkeerd hebt zitten doen allemaal, maar je ontkomt er niet aan dat dat in de therapie ook besproken wordt.

    Ik kan me voorstellen dat je jezelf hartstikke machteloos voelt, als je merkt dat er bij haar psycholoog ook naar haar leugens geluisterd wordt maar geloof me, psychologen zijn niet gek, die herkennen dat gedrag heus wel, alleen realiseren zij zich dat ook elke leugen een achterliggende reden heeft en daarom wordt daar serieus op ingegaan.

    Echt aanslaan zal elke vorm van therapie pas, als je dochter daar voor de volle 100% aan meewerkt en zelf inziet dat haar gedrag niet acceptabel is… en daarvoor is ze nu nog erg jong, ook haar puberhormonen gieren nog door haar lijf.

Dit topic is gesloten, er kunnen geen reacties meer worden geplaatst.