borderline.startpagina.nl

Kun je een test afdwingen?

  • Anonymous avatar

    PeterKerkhof

    Dames, heren

    Mijn vrouw is een braziliaanse, we zijn nu 7 jaren met elkaar getrouwd.

    Onlang kregen ik en mijn vrouw voor de zoveelste keer ruzie. Zij begon met schelden en op me in te slaan. Ik heb me enkel proberen te verdedigen. Echter, achter mijn rug om had ze de politie gebeld en aangifte gedaan van mishandeling. Ik heb een huisverbod gekregen omdat ik als verdachte wordt gezien. De dag erna heb ik aangifte gedaan tegen mijn vrouw omdat ze me behoorlijk verwond heeft bij mijn handen, nek, en polsen. Er zijn foto's gemaakt bij de politie.

    Ik vermoed dat mijn vrouw borderline heeft. Dit vermoeden heb ik al lange tijd, dingen die mij opvallen:

    - schreeuwen tegen mijn kinderen

    - slaan in het gezicht van mij en de kinderen -> zich erna ook niet kunnen ‘herinneren’ dat ze geslagen heeft

    - heel veel liegen en manipuleren

    - veel geld opmaken/niet kunnen omgaan met geld

    - of ze vindt mensen geweldig of ze haat mensen (inclusief ik)

    Als ze iets fout doet, geeft ze altijd de schuld aan de ander. In de 7 jaren dat ik haar ken, heeft ze zelf nog nooit een fout toegegeven.

    Ik heb ooit een relatie gehad met een borderliner (ongeveer 3 maanden), en mijn vrouw toont sterke gelijkenissen met deze persoon.

    etc…

    Anderen mensen uit mijn zeggen ook dat ze zeker weten dat ze een stoornis heeft.

    Vragen:

    Ik wil dat mijn vrouw een test gaat doen. Hoe kan ik dit afdwingen? Via advocaat? -> heb immers een aangifte ingediend.

    Ook hebben wij een relatietherapeut. Heb deze persoon verteld dat ik vermoed dat mijn vrouw borderline heeft. Hij zegt dat mijn vrouw een test kan weigeren.

    Kan iemand mij aub helpen? Ik doe het voor mijn kinderen (1 en 6 jaar nu).

  • Anonymous avatar

    Collie

    helaas, een test afdwingen kan hier in Nederland niet… de enige mogelijkheid die we hier kennen is een dwangopname en ook die is niet gemakkelijk te verkrijgen, enkel wanneer iemand een serieus gevaar voor zichzelf of zijn omgeving is, kan die in gang gezet worden en zelfs binnen een dwangopname kun je iemand niet verplichten mee te werken aan onderzoeken of behandelingen.

    Maar… wat je wel kunt doen is een melding doen bij het meldpunt kindermishandeling; het is bij wet verboden om je kinderen te slaan, wat de reden daarvan ook is.

    Je krijgt dan wel te maken met bureau Jeugdzorg ( 0900-1231230 en nee, die sleuren je kinderen echt niet meteen het huis uit). Zij zullen vermoedelijk wel enige actie ondernemen, zeker als je als vader belt, en dan heb je een kans dat je vrouw min of meer onder druk wordt gezet om wél aan zichzelf te gaan werken.

    Over het algemeen heb je daar meer aan, dan wanneer je de politie belt, die ondernemen nauwelijks actie als 2 volwassenen met elkaar op de vuist gaan en om de beurt de politie inlichten.

    En uiteraard zou ik eens een uitgebreide afspraak maken met je huisarts als ik jou was en dit uitgebreid met hem/haar bespreken, ook dat je kinderen geslagen worden door je vrouw, misschien kan er uit die hoek ook een melding gedaan worden naar meldpunt kindermishandeling…

  • Anonymous avatar

    PeterKerkhof

    Beste Collie

    Dank voor de heldere uitleg.

    Wat zijn voorbeelden van ‘wanneer iemand een serieus gevaar voor zichzelf of zijn omgeving is’? Bijvoorbeeld:

    bedreigen met een mes, staafmixer…?

    Stel ik doe geluidsopnames van hoe mijn vrouw schreeuwt tegen de kinderen of de kinderen slaat?

    Ik heb een beeldopname dat mijn vrouw aan het filmen is hoe mijn zoontje van 1 jaar op schoot zit van iemand achter het stuur, zonder gordel, en met hoge snelheid wegrijdt! -> duidelijk geen besef van verantwoordelijkheid nemen

    Vallen deze voorbeelden onder ‘serieus gevaar voor de omgeving’?

    Zijn er tips?

  • Anonymous avatar

    Collie

    neu, je moet dan meer denken aan iemand die serieus op het punt staat om zelfmoord te plegen of aan iemand die zwaar in een psychose zit en de werkelijkheid niet meer kan onderscheiden van wanen… stemmetjes in de kop die je vertellen de kinderen iets aan te doen.

    Ooit had ik een vriendin die regelmatig psychotisch werd, in een stormachtige nacht, veel wind, onweer en bliksem, haalde ze haar kinderen uit bed om het konijn dat enkele weken eerder gestorven was, rottend en wel weer op te graven uit de tuin en die in de armen van de kinderen te drukken omdat ze geen foto's had van haar kinderen + konijn… en geloof me of niet, dat was niet voldoende voor een gedwongen opnamen, die kwam pas toen ik noodgedwongen de politie inschakelde omdat ze me dreigde neer te slaan. Toen de politie op kwam dragen, sloeg ze 1 van hen meteen half bewusteloos met, (nu niet lachen), een deegrol… snoeihard op zn achterhoofd…

    Pas toen, was er aanleiding om bij de burgemeester en dienstdoende psychiaters een ‘oordeel’ aan te vragen voor een dwangopname en zelfs toen duurde het nog 3 dagen eer die rond was… en na 3 maanden staat zo'n cliënt even zo vrolijk weer vrij op haar eigen stoep, zonder dat er iets aan de situatie veranderd is, omdat ze elke vorm van behandeling weigerde en ze ook niet langer vastgehouden mocht worden… er zit nl een maximum aan zo'n gedwongen opname.

    De meest directe weg om aan deze situatie MISSCHIEN iets te veranderen, is meldpunt kindermishandeling en ik denk niet dat die zwaar onder de indruk zullen zijn van jouw filmpje… sterker nog, daarmee zet je jezelf ook in een niet zo'n helder daglicht; wat bezielt je om je vrouw in zo'n situatie te gaan staan filmen, zonder in te grijpen (of commentaar?) en dat nu als ‘bewijs’ tegen haar te gebruiken. De geluidsopnames kunnen evt wel iets bijdragen, maar ook daarvan kan met evenveel recht worden gezegd waarom je dat geschreeuw en slaan wel opneemt, maar niet ingrijpt in de situatie om je kinderen te helpen.

    Je hebt helemaal geen bewijzen nodig, als je meldpunt kindermishandeling belt, de situatie an sich, het slaan, komt er wel uit als je met een 6-jarige op psychologisch verantwoorde wijze een gesprek aangaat.

    Overigens zullen ze eerst met je vrouw gaan praten, voordat de kinderen erbij betrokken worden… en dan ben je precies daar waar jij graag wil; ze komt in contact met hulpverlenende instanties die met een kritische blik naar de gezinssituatie kijken en die graag de oorzaken van dat negatieve gedrag aan willen pakken.

    Blijft zaak, dat ook dat niet afgedwongen kan worden als een persoon in kwestie echt niet wil… therapie zonder medewerking van de cliënt in kwestie, werkt nu eenmaal niet en is zelfs onmogelijk.

    Overigens is een borderline persoonlijkheidsstoornis helemaal geen reden om iemand uit de ouderlijke macht te zetten… er zijn honderden mensen met zo'n stoornis, die prima, liefdevolle opvoeders van hun kinderen zijn.

    Uit je beschrijving heb ik ook niet per se zoiets van… oh ja, dat is typisch borderline… het kan ook haar zuid-amerikaanse temperament zijn… cultureel bepaald… In de zuid-amerikaanse cultuur zijn vrouwen die niet regelmatig enigszins ontploffen, bijna geen echte vrouwen.

  • Anonymous avatar

    PeterKerkhof

    Hoi Collie

    Dank voor de antwoorden.

    Even ter info over dat filmpje: mijn vrouw heeft dit alles gefilmd toen ze op vakantie was, en ik was er niet bij, anders had ik zeker ingegrepen.

    Ik begrijp dat je veel afweet van de cultuurachtergrond van zuid-amerikaanse vrouwen? Is hier ook informatie over verkrijgbaar op internet of in andere vorm?

    Peter

  • Anonymous avatar

    Collie

    oei, of daar ook werkelijk veel informatie over is te vinden op het wereldwijde web durf ik niet te zeggen. Ik weet vanuit het vrijwilligerswerk dat ik gedaan heb, waar ik ook samenwerkte met een psycholoog die oorspronkelijk Argentijns is, dat wat wij onacceptabel gedrag noemen, zeker bij vrouwen, in hun cultuur vaak aangeduid wordt als ‘temperamentvolle vrouw’ waar zeker geen psychiatrisch stempel op gedrukt wordt in die landen.

  • Anonymous avatar

    Ton1972

    Mijn vrouw en ik moeten allebei een psychologische of pshychiatrische test ondergaan.

    Mijn therapeut denkt dat ik misschien een lichte vorm van autisme heb. Ik heb verschillende tests gedaan op internet, maar de tests wijzen uit dat ik geen vorm van autisme heb.

    Vraag: mijn vrouw zal vanwege haar taalprobleem de test niet alleen kunnen doen. Hoe kan ze toch de test maken met steun van een ander, zodat de uitslag toch betrouwbaar is?

  • Anonymous avatar

    Collie

    oef, dat weet ik niet, ik denk dat je dát aan de onderzoekende psycholoog moet vragen.

    Nu is het zo dat er hier in Nederland wel meer mensen met een andere moedertaal toch binnen de psychiatrie onderzocht en behandeld worden dus het zou me niet verbazen als daar een oplossing voor is, wie weet hebben ze die testen in meerdere talen.

    Internettestjes zijn niet zo betrouwbaar, daar zou ik me maar niet op vastpinnen.

  • Anonymous avatar

    Ton1972

    Ik heb met de therapeut gesproken. Hij zegt dat de vragen ook in het Portugees gesteld kunnen worden. De moedertaal van mijn vrouw is portugees, dus dan zal ze de vragen beter begrijpen. Echter, hij heeft zijn twijfels mbt de test omdat de test gebaseerd is op europese richtlijnen, terwijl mijn vrouw opgegroeid is in brazilie. Hij zegt ook dat er geen braziliaanse test bestaat om borderline te constateren (vind ik vreemd).

    Maar wat ik me afvraag is of de symptomen van stoornissen toch in alle landen gelijk zijn, of worden deze alleen in de westerse landen geaccepteerd?

    Bijvoorbeeld op de website van het Trimbos instituut vind je verschillende stoornissen met de symptomen.

    http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/borderline-persoonlijkheidsstoornis/symptomen

    Ik weet dus niet of het moeilijk zal worden om een diagnose vast te stellen voor iemand die buiten europa komt.

  • Anonymous avatar

    Collie

    elke cultuur heeft andere waarden en normen, de diagnose borderline wordt gesteld wanneer je, emotioneel gezien, nogal afwijkt van diezelfde waarden.

    Borderline is niet zozeer een ‘ziekte’ zoals een hartinfarct, of schizofrenie… dat is idd in alle landen hetzelfde, ook de symptomen zijn hetzelfde.

    Maar wat hier in het Calvinistische Nederland als heftige emoties wordt gezien, is in het wat expressievere Zuid Amerika misschien helemaal niet zo heftig.

    Je ziet het bv heel goed bij begrafenissen van geliefden… in veel landen ter wereld is het de normaalste zaak van de wereld dat een moeder luidkeels jammerend langs het graf van haar kind staat, ondersteund moet worden door haar familie omdat ze zich anders in het graf van haar kind stort, terwijl dat hier in Nederland toch niet echt heel gewoon gevonden wordt… hier wordt van je verwacht dat je het verdriet, liefst in stilte, verdraagt en draagt.

    Borderline, vooral de heftige emoties die daarbij horen, is geen objectieve diagnose, zelfs niet na een persoonlijkheidstest.

    Ik ken téveel mensen, die bij de ene psychiater de diagnose borderline kregen, terwijl de andere psychiater met een heel andere diagnose komt; bv burn out, ad(h)d…

    Borderline heb je dus nooit in je uppie, maar altijd in relatie tot je omgeving, de cultuur waar je in bent opgegroeid.

    De DSM, het handboek voor psychiaters, is dan ook geen objectief handboek in die zin dat je de symptomen op kunt zoeken om er vervolgens een diagnose aan vast te hangen.

    Ik begrijp de bedenkingen van die therapeut heel goed; dikke kans dat jouw vrouw in Brazilië helemaal niet zo afwijkt van de norm en daarmee voldoet ze dan niet aan 1 van de belangrijke eisen voor een diagnose: Daarnaast dient ook voldaan te zijn aan de algemene diagnostische criteria uit de DSM-IV voor een persoonlijkheidsstoornis:

    * Een duurzaam patroon van innerlijke ervaringen en gedragingen die duidelijk afwijken van de verwachtingen binnen de cultuur van de betrokkene.