zwangerschap en borderline

  • isis83

    Hallo allemaal,

    Ik ben een 29 jarige vrouw met borderline, een aantal weken geleden kwam ik erachter dat ik zwanger ben.

    Dit was leuk maar ook angstig nieuws, toen ik 19 was ben ik ook zwanger geweest maar had ik een zeer moeilijke relatie met mijn ex vriend, hij gebruikte drugs, dronk veel was uiterst manipulatief en had losse handjes, uiteindelijk heb ik toen besloten om een abortus te plegen, daar voel ik me nog steeds enorm schuldig onder maar als je het rationeel benaderd is het de juiste keuze geweest, vooral voor het kind, ik kon het alleen geen toekomst bieden.

    aan het begin kon ik het niet verkroppen om het weg te laten halen maar na 17 weken was het een feit.

    ik ben een aantal jaren in behandeling geweest bij psychologen en psychiater, heb o.a. linehan theraphie gevolgd en dat heeft me een stuk stabieler gemaakt al heb ik nog mijn betere en mindere dagen.

    Ik heb nu een ontzettende lieve vriend, die er voor me is wanneer ik dat toe kan laten, ik ben erg geneigd om mijn emoties voor me te houden en vrolijk te blijven ook al voel ik me enorm rot. nu ik zwanger ben komen al die flashbacks van 10 jaar geleden in alle hevigheid terug en wisselen mijn emoties zich af als een gek.

    Helaas is het ook een probleem dat als ik me zo voel en er chaos in mijn hoofd en gevoel zit ik dus op een dag een wijntje of drie drink om wat rustiger te worden

    ik weet dat dit echt niet kan, doe het ook niet iedere dag maar als ik mijn dag niet heb of het schuldgevoel van mijn vorige kindje aan me knaagt trek ik het soms niet… ook heb ik weer veel gedachtes over mezelf snijden wat k veel en vaak heb gedaan maar ook dat is de oplossing niet, ik voel me erg alleen en kwetsbaar en heb veel angsten voor de toekomst.

    is er iemand die hier ervaring mee heeft of mij tips kan geven?

    Alvast bedankt

  • Collie

    Zodra je zwanger raakt, zorgen alleen de hormoonswisselingen er al voor dat je hele leven op zijn kop lijkt te staan en met borderline ben je daar dikwijls extra gevoelig voor.

    Je hebt de vaardigheden wel, maar ze lijken ineens niet meer te werken nu je zwanger bent.

    Dat lijkt me hét moment om extra ondersteuning te vragen; ga naar je huisarts, leg je verhaal voor, zo heel erg gek klinkt het niet, en vraag of je gedurende de zwangerschap en het eerste jaar erna wat extra psychologische ondersteuning kunt krijgen.