borderline.startpagina.nl

Mijn moeder is vreselijk

  • Anonymous avatar

    Sanne

    Ik weet niet goed waar ik moet beginnen, maar ik zal het proberen.

    Als eerste: Ik ben een meisje van 13 jaar oud (sorry voor eventuele spelfouten), en ik woon (jammer genoeg) samen met mijn moeder en mijn tweeling broer, die mij allebei behandelen alsof ik niets ben. Vaak voel ik me ook zo. Gewoon niets.

    Een maand geleden is mijn vader overleden, ik had best wel een hechte band met papa maar mijn moeder heeft mij vroeger een jaar lang weggehouden bij hem. Ze zei dat als ik er heen zou gaan, ik nooit meer terug zou mogen komen. Ook vertelde ze me regelmatig dat papa een hekel aan mij had. Ik was klein en bang, dus ik ging maar niet. Ook werd papa vaak zwart gemaakt door mijn moeder. Het ging zelfs zo ver dat ze ons dwong zijn voicemail vol te sprkeen met scheldwoorden en dreigementen. Mijn broertje deed het met plezier leek het, want iedere keer als hij had ingesproken zei hij: Goed hé, mama? Ik hou van je, zei mijn moeder dan.

    Maar ik wou dit niet doen. Mijn moeder gaf me een paar rake klappen in mijn gezicht en duwde me op de grond, ze sleepte me door het hele huis en gooide me tegen de houten tafel aan. Ik heb me losgerukt en ben naar boven gerend. Ik ging douchen, mijn armen en benen zaten onder de striemen. Maar toen ik klaar was had ik geen schone kleren, dus ik wou naar mijn kamer gaan. ik keek ofer niemand aan kwam en rende snel naar mijn kamer. maar mijn moeder kwam naar boven gestormd en duwde me (ja, eerlijk waar) de trap af. gelukkig viel ik niet hard, want ik kon me vastgrijpen aan de trapleuning. Ik was helemaal naakt, en zo zette zij mij buiten. Gelukkig was het donker en zag niemand me, ik ben zo snel mogelijk naar de achtertuin gerend. daar riep ze door het raam dat ik op moest rotten naar mijn vader (ik was 10 en het was ongeveer 22:00 en pikkedonker) ik was een vieze slet volgens haar. ik wist niet een swat dat betekende!

    Dit was een van de zovele dagen. Soms werdhet og extremer. ook riep ze vaak: ik maak je af vies klote kind! Ik wou dat je nooit was geboren!

    Ik krijg ook vaak de schuld van dingen die mijn broertje heeft gedaan zoals een bord kapot laten vallen, dan zegt ze dat ik hem treiter en irriteer en dat het daarom gebeurt is. ze laat me nooit uitpraten en als ik over haar heen probeer te schreeuwen, krijg ik een flink pak slaag met de trapleuning (die is los geraakt en staat altijd paraat tegen de muur in de woonakmer) ze schreeuwt erg vaak: ik ram dit ding i nje reet als je je bbek nu niet houdt

    het is erg treist allemaal en door de tranen kan ik niet echt typen. sorry hiervoor. ik heb het meerdere malen geprobeerd te vertellen tegen mijn oppas en kennissen, maar ze geloven niet dat het lieve vrouwtje zo uit kan barsten. Ze kan erg goed acteren en doet zich altidj anders voor dan ze is. Ze wordt om de kleinste dingen al boos.

    Het werd nog erger toen ze een vriend kreeg, die voor haar op nummer 1 stond. en dat liet ze ons weten ook. Die vriend sloeg me een keer, ik duwde terug en zei mijn moeder? dit: Vies kankerkind sdemieter op naar boven en denk maar even na over wat je hebt gedaan!En kom pas beneden als ik je roep!

    En als ik niet kwam als ze riep, was het niet te best. geloof me.

    Die vriend sloeg haar ook regelamtig, en jeugdzorg heeft haar gewaarscguwd dat ze ons wegahlen als hij hier blijft, maar ze houdt hem gewoon bij ons! en wij moeten onze bekken houden zegt ze.

    Mijn broertje vindt het best, hij is toch nooit de lul. Hij krijgt nooit slaag. Hij krijgt bijna nooit de volle laag, en als dat wel zo is, dan stukken milder dan ik.

    Nu papa is overlden zegt ze ook vaak: ik hoop dat jij zo snel mogelijk die vieze kut vader van je achter nagaat kut slet. Etc.

    Ik moest daarom een keer huilen, odat ze zo respectloos over mijn vader opraat. toen gooide ze haar volle wijnglas naar mijn hoofd. (hij raakte me niet, hij ging rakelings lang mijn hooifd en vloog te pletter tegen de wiitte muur waarop nu nog steeds rode vlekken zitten.)

    Wat moet ik nu doen? niemand gelooft me en mijn moeder vertelt mensen samen met haar vriend achter mijn rug om dat ik gestoord ben. ze noemt me een egoist en zegt tegen mensen dat ik haar sla. WTF? denk ik dan. ik hoord haar toevallig tegen haar vriendin praten. Ik zat boven, en zij zaten buiten. mijn raam stond open.

    wat moet ik nudoen? ik wil niet uikt huis geplaatst worden, mijn moeder zegt dan dat ik in een gesticht kom omdat ik beperkingen heb. maar die heb ik niet! neimand kan me helpen. ik voel me zo eenzaam. ik heb te veel meegemaakt voor een 1 jarig meisje. mijn moeder gebruikt graag het volgende excuus: Vond jedit al hard? mijn vader sloeg me nog veel harder. Je hebt gene reden om te huilen, ik moet huilen!

    Sanne

  • Anonymous avatar

    kopstoring

    Wat in en in triest jouw verhaal.

    Ik zou als ik jou was als de donder contact opnemen met een organisatie als http://www.kopstoring.nl/index2.php

    Of benader een vestiging van GGZ bij jou in de buurt.

    Of misschien je huisarts benaderen maar ja, je wilt niet dat die iets tegen je ma zegt neem ik aan.

    Je moet dit niet zelf proberen te verwerken maar zoek hulp om je heen. Van je moeder hoef je de hulp blijkbaar niet te verwachten.

    Heel veel succes en sterkte.

  • Anonymous avatar

    Collie

    een huisarts mag ook het verhaal van een 13-jarig meisje niet doorvertellen aan de moeder… Ook een meisje van 13 kan gewoon haar huisarts opbellen, zonder dat haar moeder dat weet, om een afspraak te maken en als jij dat niet wil, zal je moeder nooit de inhoud van zo'n gesprek te weten komen.

    Als je wil dat hier verandering in komt Sanne, zul je toch contact op moeten nemen met bv meldpunt kindermishandeling (0900 123 123 0) je huisarts, eventueel de buurtagent of politie…

    Of een leraar/lerares die je vertrouwt, de decaan van je school…

    Zoek hulp bij een neutrale volwassene die jou kan helpen meis.

  • Anonymous avatar

    marga

    Hoi sanne,

    het is al een hele tijd geleden dat je dit schreef maar ik wil er toch graag op reageren, ik heb zo,n zelfde moeder,

    ik ben inmiddels 46 en behalve dat ik natuurlijk al lang op mijzelf woon en kinderen heb, weet mijn moeder me nog altijd geestelijk te raken met haar rare fratsen,

    ook ik woonde alleen met haar zonder vader, die ik overigens ook niet kende, ik heb tot mijn vierde jaar in een kinder tehuis gezeten,

    daarna mocht ik bij haar komen wonen, het ging redelijk, ik kan me natuurlijk ook niet al te veel herinneren van die tijd tot dat ik 7 werd en ze een vriend kreeg, die me met haar toestemming sexueel misbruikte(dus ik kon nergens terecht) wie zou me geloven, ook sloeg hij haar regelmatig af, en moest ik de meest grove scheldwoorden tegen hem zeggen als ze ruzie hadden, daar werd ik voor uit bed gehaald.

    het misbruik duurde tot ongeveer mijn 14e jaar en ik voor mijzelf op ging komen. en zij, na de zoveelste gebroken neus de man de laan uit stuurde,

    ik ben er pas sinds twee dagen achter dat ze wellicht borderline heeft, ik kan ook wel blijven schrijven over alles wat ik heb meegemaakt.

    maar ik hoop dat het met jou goed gaat en dat je je er niet onder laat krijgen, ook hoop ik dat mocht je later kinderen krijgen jij het wel goed wilt doen en niet de citaten van je moeder gaat gebruiken, ik heb een hele goede band met mijn kinderen en dat is heerlijk.

    ik wens je heel veel sterkte, ik denk aan je x

  • Anonymous avatar

    Rens

    Omg dit is een beetje laat :P ik weet niet of je t nog ziet maar je moet meteen naar de politie gaan! !! Uit school ofzo of kindertelefoon maar weet he zeker dat je niet overdrijft? Want dit is niet te geloven bijna! Ik hoo dat t na 3 jaar is opgelost laat t weten!