Boek over Borderline - uit eigen ervaring

  • Femke Talitha

    Meer lezen en weten over borderline? Mijn boek ‘Borderline van binnen’ is in juli verschenen bij uitgeverij a.w. bruna. MIjn verhaal, mijn visie, mijn tips.

    Ik krijg veel positieve reacties… Ben ook benieuwd naar de jouwe!

    Groetjes van Femke

    'Mijn leven met borderline is als dansen op dun ijs. Gelukkig heb ik leren dansen, dus dans ik om de wakken heen. Maar de dreiging en de koude voeten blijven áltijd ellendig.’

  • Sjoerd de Jong

    Beste Femke,

    Bijzonder dat je dit boek hebt geschreven. Erg moedig ook! Wist je dat ik een boek heb geschreven vanuit de visie van een partner? Ik heb samengeleefd met een persoon met een borderlinestoornis. Een recensie van mijn boek staat op Bangersisters.nl: In “Ze kreeg een vinger. Ze pakte mijn hele lijf” beschrijft Sjoerd de Jong zijn leven met Maaike, een Borderline patiënt. Een leven dat zich af lijkt te spelen als een wervelstorm van gevoelens en emoties. Constant inspelende op de gevoelens van Maaike. Maaike die de grenzen van het leven opzoekt, van de top van de berg naar de diepte van de leegte. Als je als empathisch mens samenleeft met een Borderliner voel je haarfijn aan hoe de stemming is op dat moment en stel je je in op de ander. Met steeds de gedachte: hoe ga ik met de situatie om? Hoe houd ik het hanteerbaar?

    Doe je dit langere tijd dan komt het moment dat je jezelf af gaat vragen: waar is het punt geweest dat ik mijzelf verloren ben? En kom je voor de keuze te staan: ga ik hier mee verder of kies ik voor mijn eigen leven? Op het punt dat de Jong voor zichzelf kiest, besluit hij dit boek te schrijven als afsluiting van zijn periode met Maaike.

    Wil je meer weten?

    m.vr.gr. Sjoerd de Jong

    Ook hier geldt dat links naar persoonlijke websites verwijderd worden.

    Indien je er belangstelling voor hebt om jouw website op de startpagina vermeld te zien… stuur een email met een verzoek om jouw link op de borderline startpagina op te nemen via ‘contact’, rechts op deze pagina.

  • Theo

    Ik heb het boek van Sjoerd gelezen. Echt een aanrader! Het is een schrijfstijl waardoor je het, als het ware, beleeft om met een persoon met een borderline-stoornis samen te leven. Fantastisch!

  • Itheka

    Is het boek ook in de bieb verkrijgbaar? Ik zou het graag lezen, heb ook ervaring met een borderliner.

    Het is vreselijk wat je als familie moet meemaken. Natuurlijk kunnen ze er niets aan doen, dat begrijp ik ook wel, maar dat neemt niet weg dat het verdriet en de onmacht van de omgeving te vaak wordt onderschat, vooral partners en kinderen zijn het slachtoffer.

    En het erge is dat ze ( borderliners) vaak niet beseffen wat ze een ander aandoen. De ander is juist de schuld in hun ogen.

    Mensen met borderline, probeer je toch eens in te leven in de levens van de mensen om je heen.“ Probeer eens toe te geven dat de meeste moeilijkheden in je leven niet de schuld zijn van je partner (of anderen in je omgeving). Als je dat eens één keer zou uiten, zou er zoveel meer begrip zijn voor je handicap.” (dit is natuurlijk niet voor allen bedoeld, er zullen er ook wel zijn, die beseffen wat ze de anderen aandoen en dat ook kunnen toegeven)

    In mijn omgeving is de betreffende persoon (gelukkig, sorry) overleden. Met achterlating van heel veel ellende. Het is nu een aantal jaren geleden en de nabestaanden (echtgenoot, kinderen, ouders en verder familie) beginnen nu pas het verschil te zien hoe hun leven was toen ze nog leefde en hoe het nu is. (200% gelukkiger, zei haar dochter(!!)me onlangs)

    Natuurlijk, ik weet het, lang niet alle mensen met borderline zijn zo erg, Op dit prikbord lees ik lang genoeg mee om te weten dat er een groot verschil is. Begrijp me dus niet verkeerd, ik wil niemand pijn doen.

    Wat me wel opvalt, dat de meeste borderliners vrouwen zijn, hoe zou dat toch komen?

  • Collie

    dat komt doordat mannen met dezelfde, heftige klachten vaker de diagnose antisociale of narcistische persoonlijkheidsstoornis krijgen.

    Meestal wordt van mannen veel meer ‘gepikt’ dan van vrouwen, mannen zijn sowieso veel minder snel geneigd om hulp te vragen bij psychische klachten dus áls ze op de stoel van een therapeut terechtkomen, dan zijn het héle heftige gevallen met nog heftiger diagnoses.

    Om het maar ff zo kort door de bocht te zeggen… uiteraard zijn het ook hier de uitzonderingen die deze ‘regel’ bevestigen.