Helaas…
Het enige dat ik ken is de cursus “omgaan met borderline”, zoals die in verschillende ggz- en riagginstellingen hier in Nederland gegeven worden.
En volgens mij zou je huisarts of de behandelaar van je dochter moeten weten waar je die bij jou in de buurt kunt vinden.
Misschien kun je op deze webpagina een adres vinden; even je provincie aanklikken en als doelgroep ‘familie’.
Succes… en sterkte…
Ik heb een stiefdochter met waarschijnlijk borderline. Ze is pas 15 dus echte diagnose geven ze nog niet maar dat het borderline is/wordt is wel duidelijk. Ook ik zoek naar contact met andere ouders. Ik wil weten/leren hoe ik moet omgaan met de stemmingswisselingen en de scheldpartijen. Hoe ik van haar kan blijven houden ondanks dat ze me regelmatig uitmaakt voor hele lelijke dingen en mij zwart maakt bij haar vrienden en vriendinnen. (ze woont bij mij en haar paps)
Ze zeggen dat borderliners het hardste schoppen tegen de persoon waar ze het meeste van houden,.. nou bedankt dan… dan zou ik wensen dat ze wat minder van mij hield.
Ik wil niet dat ons gezin hieraan kapot gaat. ik wil hier zelf niet aan kapot gaan. Ik wil haar helpen en van haar blijven houden maar dat is soms verrekte moeilijk.
op die leeftijd valt er nog helemaal niks te zeggen van een zich al dan niet ontwikkelende borderline, zeker niet als een kind een scheiding heeft meegemaakt en zich gaat afzetten tegen de ‘stief’ouder.
Dit kan alles te maken hebben met een heftige puberteit.
Wat niet wil zeggen dat het geen pijn zal doen en je best steun kunt gebruiken bij je lastige puber.
Informeer eens bij je huisarts, vaak zijn er ook oudergroepen om met dit soort kinderen beter te leren omgaan, zonder jezelf te verliezen.
En als het dan toch een beginnende borderline zou zijn, helpt het de dochter van je man ook, om beter in het leven te komen staan als ze duidelijke handvatten kan krijgen van ouders die inzicht hebben in de situatie en deze aan weten te pakken.
En dan bestaat er nog altijd de mogelijkheid dat je puber zó dwars is, dat niets meer lijkt te helpen, oudergroepen of niet… ik zie ze overal om me heen en het lijkt me idd vreselijk lastig om met zo'n puber de vrede in huis te bewaren.
Collie,
Er loopt al hulpverlening. Huisarts is ook al in de picture.
Biologische moeder heeft Borderline. Kind woont vanaf haar zesde bij mij en haar vader. Hechtings stoornis, bindingsangst en verlatingsangst.
Psych zegt: We noemen het nu ontwikkelingsstoornis en hopen dat we er ‘op tijd’ bij zijn om haar nog de nodige sturing en hulp te geven.
Dit is niet gewoon extreem puberen. Dit meisje is altijd ‘anders’ geweest. Altijd afstandelijk, gesloten, stemmingswisselingen en uitbarstingen. Met de pubertijd is daar auto mutilatie bijgekomen en de nodige andere zaken.
Ik weet dat je het goed bedoelt, maar ik word echt een beetje beu van mensen die het afschuiven op de pubertijd. Dat is het echt niet. Het helpt niet mee natuurlijk, maar het is niet alleen maar extreem puberen. Zij is niet het oudste kind in ons gezin (er zitten er nog twee boven) die de pubertijd al voorbij zijn. We weten wat puberen is. We weten zelfs wat behoorlijk extreem puberen is.
Ik wil niet nog 5 jaar vechten en martelen en dit kind door de hel zien gaan voordat er eindelijk hulp kan komen omdat er een diagnose gesteld ‘mag’ worden.
Inzicht hebben we. Kennis ook genoeg. Hulp is er en meer is onderweg. We weten wel ‘hoe’ om te gaan met haar an sich.
Maar ik zoek steun.
Om mijn emoties de baas te kunnen blijven. Want je gaat op eieren lopen. Je gaat op je tong bijten en dingen niet zeggen om confrontaties te vermijden. Je gaat dingen anders doen en zeggen in haar bijzijn en dat is doodvermoeiend.
ik zoek steun.
Om af en toe stoom af te kunnen blazen bij iemand die het snapt.
Om niet mijn liefde voor dit kind kwijt te raken, om de scheldpartijen en beledigingen te kunnen laten voor wat ze zijn. Om het me niet persoonlijk aan te trekken.
Om die vreselijke knoop in mijn maag wat losser te krijgen, om 'snachts te kunnen slapen zonder gepieker over haar toekomst.
snap je?
dat snap ik… en je hebt in dit soort gevallen ook helemaal geen diagnose nodig om hulp voor jezelf en dit kind te krijgen.
Juist nu, nu ze nog zo jong is, zou er voorkomen kunnen worden dat dit zich ontwikkeld tot een serieuze borderline.
En ik durf mijn hand er bijna voor in het vuur te steken; in zo'n oudergroep voor ontsporende, ingewikkelde, zich anders ontwikkelende pubers zul je veel herkenning vinden, handvatten aangereikt krijgen om beter om te gaan met dit moeilijke meiske.
Of je het nu moeilijk vindt of niet, je kunt pas over een borderline persoonlijkheidsstoornis spreken als de hersens zijn uit ontwikkeld… dat ligt zo rond je 25e maar goed, diagnoses worden tegenwoordig al vanaf je 18e gesteld, zelfs dat is aan de vroege kant.
Juist omdat de hersens van dit kind nog volop in ontwikkeling zijn, kan er nog voorkomen worden dat eea nog gekker gaat worden, mits ze idd de juiste steun en hulp krijgt, niet alleen van jullie als ouder, ook uit hulpverlenersland.
Steun voor jezelf zou je ook kunnen zoeken via het GGZ, bureau Jeugdzorg die oudergroepen ondersteunt… want zo'n situatie als deze is idd een dubbeltje op zn kant, het kan met alle gemak nog alle kanten in rollen, zowel de goede kant als de verkeerde, borderline kant.
Informeer eens bij de lokale GGZ of Riagg, vaak hebben zij oudergroepen.
Kijk ook eens op www.triade-borderline.nl/ (even boven in het menu klikken op ‘sociale kaart’, in het linker menu provincie en doelgroep selecteren, dan komt er ook het eea uit rollen)
En degene die bij jouw dochter de diagnose heeft gesteld of behandelt, zou je ook moeten kunnen doorverwijzen naar een ouder/familiegroep.
Sterkte!
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's