Is dit wat ik denk dat het is???

Twijfelende M

30-04-2010 23:40

Hallo,
Ik heb sinds ca. 10 maanden een relatie met een vrouw (40+), Wij kennen elkaar ruim 2 jaar. Na enige tijd om elkaar heen gedraaid te hebben sloeg vorig jaar de vlam in de pan. Ik heb mijn vorige relatie beeindigd en heb vrouw en 2 kinderen verlaten voor deze nieuwe vrouw. Wat was is verliefd! Het voelde zo goed en vertrouwd dat ik vrijwel direct bij haar ben ingetrokken. Al spoedig merkte ik dat er regelmatig wrijvingen ontstonden die, voor mijn gevoel, enorm werden uitvergroot. Mijn vriendin weet dit aan de stress t.g.v. het overlijden van haar ouders. Ook als ik iets opmerkte over iets dat zij deed reageerde zij direct met de mededeling dat zij zich ‘fout gemaakt’ voelde of het niet liefdevol vond wat ik zei. Ik word zo langzamerhand doodsbang om nog dingen te zeggen tegen mijn vriendin omdat het zo makkelijk escaleert. Mijn vriendin zegt dat ik verbaal zo sterk ben en dat zij dit als een bedreiging ervaart. Zelf is ze verbaal ook heel sterk en zeer extravert. Ik verbaas mij soms over de directheid die ze toont in contact met anderen, het komt bijna intimiderend over. Ook valt mij op dat ze contact heel snel als ‘heel waardevol’ waardeert en al heel snel van mensen houdt. Ik kan dit niet altijd volgen. Natuurlijk, mensen kunnen aardig zijn, maar om nu direct tegen ze te zeggen dat ze je heel dierbaar zijn vind ik wat overdreven.
Ook bleek al spoedig dat zij moeite had met het contact dat ik onderhield met mijn ex. Dit contact stond in het teken van de zorg voor mijn kinderen, verder niets. Daarnaast had mijn ex zelf wel contact met haar ex (wat ik verder prima vond en vind), maar bovendien ook met andere mannen met wie zij voordat ik in haar leven was sexuele relaties onderhield.
Op een gegeven moment kreeg ik het gevoel dat het leek alsof er twee soorten spelregels waren; een voor mij en een voor haar.
Ook merkte ik steeds meer dat zij altijd de aandacht naar zichzelf toetrekt. Waar het ook over gaat, binnen no-time heeft zij het gespreksonderwerp naar zichzelf toegetrokken.
Mijn vriendin heeft aangegeven carbamazapine te slikken tegen depressies. Ik heb echter het idee dat er meer aan de hand is dan depressieve episodes. Ik ben bang dat er sprake is van een boderlinestoornis. Wat denken jullie hiervan?
Zijn er mensen die tips hebben hoe ik hier mee om kan gaan? Ik merk dat ik zo bang aan het worden ben…… Mijn vriendin is absoluut geen slecht mens, integendeel. Het is echter wel zo dat ik zie dat er iets niet klopt en ik vind dat zij iets moet gaan doen met deze problemen.
Ik hoor graag van jullie!
Alvast dank.
M.
Collie

01-05-2010 13:37

Welkom op het prikbord M.
Wat er ook aan de hand zou kunnen zijn met jouw vriendin; of ze nu last heeft van depressies, borderline of andere nare psychische trekjes, 1 ding is héél belangrijk; dat je níet meegaat in die dubbele regelgeving, dat je níet jouw mening voor je gaat houden omdat ze daar fel op kan reageren.
Het is aan jou de taak om de man te blijven die je bent… en die je was toen jullie elkaar leerden kennen.
De dingen die je beschrijft kúnnen bij borderline horen, maar kunnen bij even zovele andere andere psychische stoornissen horen, het hele rijtje persoonlijkheidsstoornissen zou in aanmerking kunnen komen… of niet.
Zelf heb je natuurlijk ook een behoorlijk impulsieve beslissing genomen door vanuit de ene relatie rechtstreeks in de andere te stappen en je vraagt toch ook over jezelf niet af of daar misschien een psychische stoornis achter zit? Terwijl er toch écht verstandiger manieren zijn om een relatie te beëindigen en een nieuwe te beginnen.
Als het goed is, moet je jouw zorgen zoals je ze hier beschrijft ook rustig met je vriendin kunnen bespreken, aangeven dat je moeite hebt met de ‘dubbele’ regelgeving.
Angst is in deze een slechte raadgever, zodra je jezelf laat leiden door angst voor haar, is het einde zoek, dan ga je jezelf in allerlei achterlijke kronkels wringen om haar het naar de zin te maken, ben je vooral jezelf niet wat zij ook op zal merken, geef je haar alle gereedschappen in de hand om je evt. te manipuleren, dus sta even stevig in je schoenen, vertel haar rustig wat je hier ook verteld hebt, zonder meteen met diagnoses of vermoedelijke diagnoses te schermen en stel voor dat jullie samen hulp gaan zoeken voor jullie nieuwe, samengestelde gezin.
Dan zal in de loop der tijd wel blijken, of er een persoonlijkheidsstoornis op de achtergrond meespeelt.
twijfelende M

01-05-2010 15:59

Dankjewel voor je reactie, Collie.
Ik heb idd ook erg impulsief gehandeld. Zat niet lekker in mn vorige relatie en mijn vriendin hemelde me op, gaf met het gevoel dat ik zo bijzonder was. Bovendien is het een aantrekkelijke vrouw.
Het vervelendste vind ik dat alles om haar lijkt te draaien. Waar het ook over gaat, binnen de kortste keren gaat t over haar, over hoe moeilijk dingen wel niet voor haar zijn etc.
Haar moeder is weggegaan toen ze net op de basisschool zat. Mijn vriendin bleef toen met zussen achter bij vader. Heel ingrijpend allemaal.
Ik merk dat ik zo langzamerhand doodsbang aan het worden ben. Heb soms het gevoel in een slechte film te zitten……
Itheka

01-05-2010 16:42

Eigenlijk heeft mijn antwoord niets met je vraag te maken. Wat er namelijk met je vriendin aan de hand is,of ze aan borderline lijdt of niet, is niet belangrijk. Het gaat er om dat JIJ je niet lekker voelt. .
Heb je niet een beetje impulsief gehandeld door bij je vorige vriendin en je kinderen weg te gaan en meteen een nieuwe relatie te beginnen? Je was verliefd, schreef je. Is dat een excuus? Ik vind van niet.
Ik wil niet zedepreken, daarvoor zijn anderen beter geschikt, maar ik vind het wel van een zekere onstandvastigheid bij jou getuigen dat je dit hebt gedaan. En als het nou nog om alleen volwassenen ging, maar er zijn ook kinderen in het spel!
Hoe vinden die het dat hun vader hen zomaar in de steek laat?
Sorry, maar ik vind dat je erg onvolwassen en egoïstisch gehandeld hebt. Maar ik ken natuurlijk de hele situatie niet.
Nogmaals, jouw vraag, of je huidige vriendin aan borderline lijdt, heeft niets met je probleem te maken. Het lijkt me eerder dat jij nogal onstandvastig bent. Eén van de kenmerken van borderline zijn (sorry mensen, het is nu eenmaal zo) dat ze anderen de schuld geven van hun eigen tekortkomingen.
Als het zo is dat jij ipv je vriendin aan borderline lijdt, heb je heel andere hulp nodig.
Collie

01-05-2010 18:30

jij verwart regelmatig symptomen van een narcistische persoonlijkheidsstoornis en een borderline persoonlijkheidsstoornis Jacqueline.
Anderen de schuld geven van je eigen tekortkomingen is géén symptoom van borderline maar van narcisme.
Overigens sta je daar niet alleen in.
:
Overigens ben ik het wel met je eens als je zegt dat het niet uitmaakt of er uberhaupt sprake is van een stoornis of niet; je kunt met iemand leven, je kunt samen een manier van leven uitvogelen, of je kunt dat niet… het enige wat iemand kan doen binnen een relatie is werken aan zijn (on)mogelijkheden.
Itheka

02-05-2010 12:26

Collie, kun jij dan eens uitleggen wat het verschil is?
Collie

02-05-2010 13:11

Borderline persoonlijkheidsstoornis (hiervoor moet men voldoen aan minimaal 5 van de onderstaande symptomen):
1. De persoon probeert verwoed werkelijke of ingebeelde verlating te voorkomen. (In dit verband wordt het suïcidale of automutilerende gedrag van criterium 5 niet meegerekend.)
2. De persoon vertoont een patroon van instabiele en intense persoonlijke relaties, waarbij idealisatie en minachting elkaar afwisselen.
3. De persoon heeft een identiteitsprobleem: een aanhoudend sterk instabiel zelfbeeld of een sterk negatieve eigenwaarde.
4. De persoon is impulsief op minimaal twee terreinen die mogelijk zelfbeschadigend zijn (bijvoorbeeld met geld smijten, seks, drugs- of alcoholmisbruik, gevaarlijk rijden, te veel of te weinig eten). (In dit verband wordt het suïcidale of automutilerende gedrag van criterium 5 niet meegerekend.)
5. De persoon vertoont regelmatig suïcidaal of automutilerend gedrag of dreigt hiermee.
6. De persoon is affectief instabiel door wisselende stemmingen (bijvoorbeeld intense episoden van woede, irritatie of stress, die meestal enkele uren duren en zelden langer dan een paar dagen).
7. De persoon heeft chronische gevoelens van leegheid.
8. De persoon heeft intense woedeaanvallen of problemen om de woede te beheersen (bijvoorbeeld regelmatige driftbuien, aanhoudende woede of herhaaldelijke vechtpartijen).
9. De persoon heeft door stress veroorzaakte paranoïde ideeën of ernstige dissociatieve verschijnselen.
Narcistische persoonlijkheidsstoornis ( (hiervoor moet men voldoen aan minimaal 5 van de onderstaande symptomen):
* De persoon heeft gevoelens van grootsheid en eigen belangrijkheid (hij overdrijft bijvoorbeeld zijn prestaties, talent, kennis, contacten en persoonlijke eigenschappen en eist als superieur beschouwd te worden, ook als zijn prestaties hiertoe geen aanleiding geven).
* De persoon is geobsedeerd door fantasieën over succes, roem, (al)macht, genialiteit (de cerebrale narcist), schoonheid of seksuele prestaties (de somatische narcist) of een ideale, blijvende liefde.
* De persoon ziet zichzelf als uniek en meent dat hij alleen begrepen kan worden door even unieke of speciale mensen (of instellingen).
* De persoon heeft enorme behoefte aan bewondering, aandacht en bevestiging of wil gevreesd en berucht zijn.
* De persoon gelooft dat hij meer rechten heeft dan anderen. Hij wil dat anderen zich aanpassen aan zijn onredelijke verwachting van een voorkeursbehandeling.
* De persoon is manipulerend en gebruikt anderen om zijn doel te bereiken.
* De persoon heeft een onderontwikkeld inlevingsvermogen. Hij of zij kan of wil geen rekening houden met de behoeften of opvattingen van anderen.
* De persoon is vaak jaloers, wat gepaard kan gaan met woede. Dit leidt tot paranoïde wanen, omdat hij denkt dat anderen jaloers zijn op hem en zich op dezelfde manier gedragen als hij.
* De persoon gedraagt zich arrogant. Hij voelt zich superieur, boven de wet verheven en alom aanwezig (magisch denken). Hij wordt kwaad als hij wordt tegengesproken door mensen die hij als minderwaardig beschouwt.
Het diagnosticeren van deze persoonlijkheidsstoornissen is specialisme-werk, niet elke psychiater of psycholoog kan dit zomaar diagnosticeren, voor een goede diagnose is meestal een persoonlijkheidsonderzoek noodzakelijk, deze onderzoeken zijn erg intensief en zijn zelfs door de meest doorgewinterde, intelligente mensen niet te flessen.
Helaas zie je steeds vaker dat de diagnose zónder kostbaar persoonlijkheidsonderzoek wordt gesteld, even tussen neus en lippen door, en dan wordt tegenwoordig praktisch altijd ‘borderline’ maar uit de kast getrokken.
Overigens maakt het voor de behandelingen niet zo heel veel uit; dat blijft over het algemeen beperkt tot allerlei intensieve vormen van cognitieve gedragtherapie, waarbij het succes van de behandeling van de mens met borderline groter is dan de kans op succes bij de behandeling van de mens met narcisme.
Sowieso zal iemand met borderline eerder erkennen dat er iets mis is met hem of haar, dan iemand met narcisme.
Itheka

02-05-2010 15:36

Bedankt Collie!

Is dit wat ik denk dat het is???

Twijfelende M

Collie

twijfelende M

Itheka

Collie

Itheka

Collie

Itheka