Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Bart
Zoals ik al zeg…ik ben er klaar mee.
Enige tijd geleden (2007) is bij mij borderline geconstateerd. Hoewel ik er al vanaf mij jeugd van overtuigd was dat er iets aan de hand was, is eigenlijk nooit duidelijk geworden wat. Ook niet na enkele onderzoeken (neurologisch-psychologisch) na aanleiding van wat ongevalletjes die ik in het verleden heb gehad. Waarschijnlijk zijn ZE hier nooit op gekomen omdat er toen wat meer dringende zaken speelde…
Maar goed, zo eens in de paar jaar ga ik goed de fout in en maak ik een behoorlijke puinhoop van het bestaan. Zo ook in 2007. Hierdoor kwam ik bij een dokter terecht die mij medicatie voorschreef n mij de “goede weg” opgestuurd heeft. Het GGZ dus. Pas bij het derde bezoek heb ik ruzie gekregen met die lui, en ben ik naar een psycholoog gegaan…een fijne vent. Ook hij heeft mij verder de goede weg opgestuurd en het ging de laatste tijd dan ook redelijk.
Totdat ik weer een oproep kreeg van het GGZ. De vraag was of ik wilde meedoen aan een verkorte VERS training…nou…baat het niet dan schaad het niet, toch?
Wel dus. Na de laatste dag hebben wij ons advies ontvangen. Kort samengevat…ze konden mij niets adviseren. De VERS werd het niet voor mij, training zowiezo niet, en begeleiding zou niet helpen. Dat klinkt natuurlijk erg negatief, maar was echt positief bedoeld. Volgens de Peuten gaat het goed met mij… mooi toch?
Toch voelt dat voor mij anders, ik had gehoopt op verbetering, een vooruitzicht, een mooie toekomst misschien. Dag hoop…ik zal het weer zelf moeten doen! Alleen wat en hoe?
Het vervelende is dat, zolang je in de put zit daar maar moeilijk uit komt. En hulp vragen…tja….dat gaat natuurlijk niet. Het oude patroon oppakken? Dat helpt even en eindigt in een hoop ellende…is mijn ervaring. Gewoon doorgaan dus. Alleen de zin ontbreekt. Dat maakt het nog moeilijker.
Ik denk dat ik voorlopig maar veilig in mijn put blijf zitten, in ieder geval tot de zomer komt.
Of heeft iemand nog ideeën voor een puber van 40?
ik lees het wel…
… ik kan niet veel meer toevoegen aan Collie haar verhaal. Ben het helemaal met haar eens hoe moeilijk het soms ook is om ZELF JE EIGEN STUUR TE PAKKEN ipv de verwachting dat je dit wordt aangeleverd want dat gebeurd niet en kan ook niet.