Schoonmoeder met borderline.. help!

• 

  nathalie

  31-03-2010 11:21

  Hallo,

  Eindelijk is bij mijn schoonmoeder gediagnostiseerd met borderline. Niet dat ik daar blij mee ben maar het helpt alles is een klein beetje te begrijpen.

  Toch is het moeilijk omdat het niet je eigen moeder is. Hoe gaan anderen hier mee om? Ik ben echt heel internet aan het afspeuren. Kijkend naar een paar tips om met bepaalde situaties. Mijn schoonmoeder is voornamelijk erg impulsief. Een auto kopen zonder test rit. trouwen en na 3 maand alweer scheiden. In die periode steeds weer bellen om 8 uur s'morgens niet naar mijn vriend maar naar mij. Ik begreep haar zo goed, enz enz.. Maar na 10 keer hetzelfde verhaal te horen heb je toch wat meer moeite met zelfbeheersing. Maar goed dat ging nog. Alleen werd het erger en erger. Op het gegevene moment waren we bij haar op visite. Ze ging maar door en door over mijn vriend zijn vader en over dat de rest van de wereld niet deugde en we waren allemaal knetter enz enz. sindsdien heb ik het contact verbroken. Ik kon er niet meer tegen. Beinvloede ons thuis leven op mijn werk. want ook daar belde ze heen. Anoniem.. Nu laatst was ze ook helemaal tegen haar zoon, mijn vriend dus tekeer gegaan. Hij was zo hard en had geen begrip voor haar en niemand was er ooit voor haar en ze moest altijd alles alleen doen. Enz Enz. Ik kan heel veel hebben maar na 4 jaar voor haar klaar te hebben gestaan houd het eens op. Hoe gaan jullie om met dat zwart/wit gebeuren? Ze zuigd je zo op dat je gewoon zelf niet meer je normale patroon kan leven. en grenzen stellen helpt niet.. Help…

  Rapporteren
• 

  maggot

  31-03-2010 11:56

  Ik denk dat je er goed aandoet om je eigen grenzen te stellen, en deze ook te bewaken. Het is niet de bedoeling dat je jezelf in allerlei bochten moet wringen om je normale leven te behouden.

  groetjes

  Rapporteren
• 

  Collie

  31-03-2010 12:04

  Welkom op het prikbord Nathalie…

  Je zit in een heel vervelende situatie met je schoonmoeder… maar je geeft zelf eigenlijk ook al aan wat de enige oplossing is; grenzen stellen… en die niet alleen stellen maar ook bewaken als een waakhond, dan zal het, op termijn, wel helpen.

  Je sch.moeder is gewend dat ze met elk akkefietje bij jou aan de telefoon hangt, op de meest vervelende momenten…

  Spreek met haar af dat ze je alleen mag bellen op bepaalde tijdstippen en neem de telefoon buiten die tijdstippen niet op… bijvoorbeeld.

  Wanneer ze iets met je besproken heeft en jij geluisterd hebt, kun je aan het eind van dat gesprek vermelden dat je alles wat je hierover te zeggen hebt gemeld hebt, en dat ze geen tweede keer over datzelfde onderwerp mag bellen; doet ze dat toch, dan zeg je dat dat niet de afspraak is en hang je vervolgens weer op…

  Als ze klaagt dat ze alles alleen moet doen; “daar ben je de volwassene voor, je kunt niet eindeloos steunen op je kinderen”

  Maar… en dat is het moeilijkste wat je jezelf maar in kunt denken; jij zult je héél strak aan de regels die je in gaat stellen moeten houden, je zult ze moeten verdedigen alsof het landsgrenzen in oorlogstijd zijn…

  En dat alles zal pas echt goed werken als ook jouw vriend die houding naar zijn moeder toe vol kan houden.

  Overigens worden er in den lande ook cursussen gegeven: Omgaan met Borderline.

  Deze cursus is bedoeld voor omstanders van mensen met een borderline pers.stoornis… praktisch elke riagg of ggz heeft deze wel in zijn pakket.

  Je leert er jezelf staande te houden, als familielid van iemand met borderline…

  Sterkte!

  Rapporteren
• 

  Esther

  31-03-2010 16:17

  Ik ben het helemaal eens met boven genoemde adviezen. Hou vooral je eigen grenzen in de gaten … en zeg dit ook. Ik lees ook regelmatig dat er speciale avonden zijn voor omstanders die te maken hebben met iemand uit de familie met borderline. Ik denk dat je hier veel aan kunt hebben.

  Sterkte!

  Rapporteren
• 

  nathalie

  31-03-2010 22:29

  Ja, het is echt moeilijk gelukkig sta ik er niet alleen voor. Mijn vriend ervaart het zelfde maar kan net iets meer hebben omdat het zijn moeder is. En natuurlijk snap ik ook best dat het voor haar moeilijk is. Helaas stapt ze steeds in haar veilige slachtoffer rol. Alles overkomt haar. De grenzen zijn gesteld. Voorlopig is het bellen even van de baan zodat we zelf even kunnen herstellen. In geval dat ze echt ons nodig heeft kan ze nu mijn vriend een sms sturen met een kleine samenvatting en vanuit daar bellen wij haar. Het zal idd even erg zwaar zijn omdat je je tenminste zo ervaar ik het soms schuldig voelt dat ik haar niet wil helpen. Maar het is niet dat ik niet wil. Ik red het niet. Eerst jezelf en evt partner en daarna de rest toch? of zie ik het verkeerd.. We proberen alles terug te koppelen kwa oorzaak en gevolg. om haar bewust te maken dat ze zelf ook een deel in handen heeft. Bovendien ben ik al deze berichten aan het lezen om er meer over te weten te komen en zo'n info avond is misschien ook een goed idee. thnx allemaal!

  Rapporteren
• 

  Collie

  01-04-2010 11:45

  je ziet het wat mij betreft helemaal niet verkeerd… dat is idd de volgorde die je hoort te hanteren als je overeind wil blijven.

  Overigens is “omgaan met borderline” geen info-avond, maar een complete cursus.

  Rapporteren