Allebei borderline...

Syldy

16-03-2010 11:08

Hallo mensen,
Wij hebben al op i-net gezocht naar info voor partners die allebei borderline hebben. Maar wij kunnen nix vinden, dus kwamen we hier uit;)
Bij ons is dus onlangs borderline met afwijkende trekken geconstanteerd. Dit kan een hoop verklaren in onze spanningen en ruzies. Mijn man zit in deeltijdbehandeling, en ik krijg ambulante hulpverlening, maar dat laat lang op zich wachten. Omdat ze aant reorganiseren zijn, zijn wij (of ik) er de dupe van!
En dan frustreert me vreselijk! Ik wil met mijn stoornis om leren gaan, maar krijg de hulp niet. En mijn man zie ik daarintegen wel vooruit gaan, maar omdat ik nu stil sta, staat hij ook weer stil, en gaan we van weer van kwaad tot erger.
Het ergste van dit alles vind ik onze kinderen.. En mijn negatieve gedachtes nemen de overhand merk ik aan mezelf.
Ik zit er zelfs aan te denken om te scheiden, omdat het iedere x zo uit de hand kan lopen, en ik me erg schuldig voel naar onze kinderen toe. Mijn man heeft dit trouwens ook, maar die is (nog) niet op het punt om er een punt achter te zetten. Wij krijgen een pedagoge hier over de vloer, en die vind dat wij het harstikke goed doen met onze kids! Fijn om te horen, maar jammer dat ik er niet zo over denk. Tuurlijk gaat de omgang beter met onze kinderen, maar dat wil nog niet zeggen dat hun er nix van meekrijgen! Op de dagen dat we een discussie of ruzie hebben gehad, zijn de kids niet te genieten, en is het strafplekje zo'n beetje de plek waar ze heel de dag moeten zitten. Nu overdrijf ik wel, maar jullie begrijpen me wel denk ik??
En omdat wij het allebei hebben, triggeren we mekaar echt vreselijk! Daarom denk ik ook dat als we alleen wonen, we nix te triggeren hebben. Want tegen onze kids doen we niet zo.
Hebben jullie tips en mss ervaring?? Want ik voel mezelf op dit moment echt hopeloos.. weet niet waar ik goed aandoe..
Gr. Syldy.
Collie

16-03-2010 16:15

Welkom op het prikbord Sildy.
Het lijkt me bijzonder moeilijk wanneer je beiden borderline hebt, veel mensen met borderline hebben toch al zo de neiging om elkaar omlaag te halen (triggers, ruzie, spanningen die je over en weer bevestigt) ipv dat ze elkaar echt kunnen helpen met hun problematiek… lijkt me in een relatie extra lastig.
Is er, tot je ambulante hulpverlening krijgt, niet een plek of psycholoog waar je wekelijks in ieder geval een gesprek zou kunnen voeren? Of een VERStraining?
Sneller dan het gaat, kunnen ze je niet helpen vrees ik, wachtlijsten zijn beroerd, maar die heb je tegenwoordig zelfs als je een levensbedreigende aandoening hebt…
Wat betreft je kinderen… t' is maar een kleinigheid; maar ik lees dat jouw kinders in het strafhoekje terecht komen als jij en je man ruzie hebben gemaakt omdat ze dan ‘niet te genieten’ zijn.
Ik vermoed zo, dat dit voor jouw kinderen behoorlijk frustrerend moet zijn: jij en je man zetten de tent op stelten en verpesten de sfeer met jullie ruzie, en vervolgens zet je de kinderen in de strafhoek omdat die dan niet fijn en prettig zitten te spelen of zo.
Lijkt me bepaald oneerlijk, ook in het gevoel van jouw kinderen moet dat ‘niet kloppen’.
Ik zou, als ik jullie was, de kinderen maar eens uitleggen dat ‘grote mensen’ ook af en toe vervelend zijn, niet te genieten, en dan ruzie maken… misschien moeten jullie jezelf maar in die strafhoek zetten op zulke momenten, mét een mededeling naar de kinders toe dat papa of mama op dat moment ook even tot rust moet komen, totdat hij of zij weer goed kan nadenken.
Syldy

16-03-2010 21:24

Hoi Moderator,
Ik vind het behoorlijk pijnlijk wat je weg hebt gezet over de kinderen. Want ik weet dat je daarin gelijk hebt! De kinderen moet hun frustratie en energie kwijt.
Wij proberen daar zeer zeker wel rekening mee te houden, door dingen te ondernemen met ze, gaan wandelen of naar Opa en Oma, ff die afleiding.
Ook tolereren we meer van ze, maar ik vind wel dat je op een bepaald punt in moet grijpen.. Als ze gaan gooien met dingen, moet je dat niet toelaten, en dat gooien hoort bij de leeftijd, maar het zal ook zeker met ons te maken hebben.
Onze kids zijn nog behoorlijk jong.. te jong om het uit te leggen. We leggen de oudste al wel uit, dat mensen het niet altijd met elkaar eens kunnen zijn. Dan nemen we hem en zijn broertje als voorbeeld. Die hebben ook weleens “mot” om een speelgoedje, of wie dat er bij Papa of Mama “mag” kroelen.
En het is ook niet zo, dat de kids erbij zijn.. Gelukkig zijn we dat punt wel gepasseerd, Maar dat wil tuurlijk niet zeggen dat de kids nix voelen, of mss weleens horen..
Wij weten dat we harstikke van elkaar houden, anders waren we ook niet zo lang bij elkaar 4,5jr. En willen er eigenlijk alles aan doen, om het te slagen, maar dan op een goede manier, en daar hebben we handvaten voor nodig.
Komt het niet vaak voor dat 2 mensen met deze stoornis een relatie hebben? Want het is erg ingewikkeld. Je begrijpt mekaar op momenten heel erg goed, maar daarintegen kan het ook weer ineens omslaan bij 1 van ons, waardoor de ander ook weer opgefokt raakt.
Gr. Syldy.
Collie

17-03-2010 11:15

of het vaak voorkomt, weet ik niet, ik ken wel mensen met een relatie die beiden borderline hadden maar daar kan ik niet zo heel veel goed nieuws over vertellen, daar heb je niet echt veel aan vrees ik.
Misschien is het een optie om, naast de therapie die ieder van jullie krijgt, ook een relatietherapie op te starten… maar daar wordt die wachtlijst natuurlijk niet korter van.
Syldy

18-03-2010 20:01

Hoi hoi,
Wij hebben voor ons samen al een systeemtherapeute. Ze is toevallig vandaag geweest, en zag ook vooruitgang. Afgelopen maandag hebben ze overleg gehad over ons, en overal zien ze verbetering, maar omdat we het allebei hebben, is het gwn een stuk complexer voor hun, laat staan hoe het voor ons moet zijn:)
Onze wil is iig sterk, omdat we zielsveel van elkaar houden. Ze hadden het over een training die te vergelijken is met vers-training.. Je krijgt dan 3uur intensieve training, en in diezelfde week nog een gespr met een psych. Dit is om beter met je emoties om te kunnen gaan.
Gr. Syldy.
Collie

18-03-2010 22:05

De vers-training heb ik zelf ook gedaan en nog elke dag heb ik daar profijt van (en daarmee ook mijn partner )
Ik denk dat jullie alles op de rails hebben staan om jullie relatie niet alleen tot een liefdevolle, maar ook stabiele relatie uit te laten groeien; de liefde is er, de wil is er, de therapie om je emoties te leren herkennen en ermee om te gaan zit er aan te komen, dat zal ook jullie kinders ten goede komen.
Ik hoop van harte dat je daar de kracht in kunt vinden om juist die moeilijke momenten te doorstaan!!!
Succes en sterkte!
Syldy

19-03-2010 21:51

Hai,
Dankjewel voor je positieve woorden! Eigenlijk hebben we daar nix meer aan toe te voegen.. Want de wil en liefde zijn zeker sterk! Moeten alleen allebei nog handvaten krijgen om met de oplopende emoties/spanning om te gaan.
Gr. Syldy.

Allebei borderline...

Syldy

Collie

Syldy

Collie

Syldy

Collie

Syldy