Hoe het nu gaat.

  • maggot

    Het is al weer een hele, hele poos geleden dat ik geprikt heb hier.

    Hoe het nu gaat. Ik heb met goed gevolg de linehan therapie/training gevolgd.

    En dit ging buiten gewoon goed ik heb geen enkele keer gemist in een jaar tijd.

    En dat is iets waar ik trots op ben. Ik heb daar de vaardigheden opgedaan die ik nodig heb

    om mijn leven op de rails te houden. Maar het belangrijkste van alles is dat ik geleerd heb

    mijn borderline te accepteren. Al betekent dat nog niet dat ik het ga rondt bazuinen, maar dat hoeft

    ook niet. Ook is het automutileren gestopt. De eerlijkheid gebied me wel om te zeggen dat ik laatst

    een kleine terugval heb gehad. Dit kwam door de stress van mijn verhuizing en het klussen. De aandrang

    is er nog wel maar minder en onder controle te houden. Ook het gevoel van leegte komt soms nog om de

    hoek kijken. Maar ik weet nu wat ik moet doen om het niet te erg te laten worden. Nee die cursus, zoals

    ik het noem, krijgt een dikke negen en een half van me.

    Maar nu. Nu ben ik sinds vier weken gestart met schema gerichte therapie, op aan raden van mijn individuele

    begeleider van linehan. En dat is zwaar. Het verergert mijn borderline. En ik denk dat ik het gewoon had

    moeten laten bij linehan. Ik moet nu echt al mijn vaardigheden in de strijd gooien om recht te blijven lopen.

    Ik heb besloten om twee of drie keer in de week bij mijn vader te gaan eten. Ook de motor laat ik voorlopig

    staan. Ik ben wel gaan rijden toen het sneeuwde, maar dat was niet goed dus ga ik voorlopig met de bus.

    Ik heb de mensen op het werk ingelicht dat de volgende therapie gestart is en dat dat loodzwaar is, En dat

    ik wat me iets anders kan/zal gedragen. Iets wat voorheen niet bij me opgekomen zou zijn. Morgen heb ik

    een afspraak met mijn psychiater, en dan zal ik aankaarten dat ik ook individuele begeleiding nodig heb

    naast de groeptherapie. Ik geef het niet zomaar op.

    Al met al ben ik op de goede weg bezig. En heb ik echt goede dingen geleerd.

    Tegen anderen wil ik zeggen hou vol, en zorg dat je goede begeleiding krijgt dat is het halve werk. En

    verbetering vergt een hoop van jezelf. Maar het is wel te doen.

    Groeten Edwin

  • Collie

    Hoi Edwin, wat leuk dat je komt ‘vertellen’ hoe het met je gaat.

    Geweldig zeg, dat de Linehan zo goed bij jou werkt en dat de aangereikte vaardigheden ook toe te passen zijn voor je, het klinkt allemaal superpositief, wat je schrijft.

    Die schemagerichte therapie (= een vorm van cognitieve gedragstherapie) is idd zwaar, maar kan idd wel de kers op de slagroomtaart zetten, alleen kun je, zeker in het begin, het gevoel krijgen alsof je al levenslang hartstikke verkeerd loopt te denken en te reageren en dat vond ik het moeilijkste gedeelte… eenmaal geaccepteerd dat er meerdere wegen naar Rome leiden en mijn oude manieren niet per se FOUT waren, maar dat ze mij niet gelukkig maakten en er voor mij dus BETERE manieren waren die aan te leren waren, ging dat voor mij ook als een trein.

    Hartstikke veel succes hiermee, de Linahanvaardigheden zitten er bij jou al prima in; je vraagt extra ondersteuning om je heen wanneer je ZELF merkt dat je dat nodig hebt…

    Als je dát eenmaal kunt, dan kun je ALLES aanleren… ;)

    he, heerlijk om zo'n berichtje langs te zien komen… ik hoop dat het de mensen die dit lezen ook goede moed geeft!!!