Help!

Mike

10-12-2009 13:53

Hallo,
Help! ik heb 5 maanden geleden iemand ontmoet en zijn allebei tot over onze oren verliefd op elkaar geworden en een erg leuke tijd
en dingen meegemaakt, vroeger heeft mijn vriendin bordeline gehad en is hier ook voor behandeld toen en opgenomen geweest, daarna heeft ze een relatie van 13 jaar gehad
met iemand wat nooit geen relatie geweest is en die persoon is nooit dichtbij haar geweest. Nu heeft ze mij leren kennen en is er een hele nieuwe wereld voor haar opgegaan
en zijn er gevoelens bij haar naar boven gekomen en heeft ze mij toegelaten. Dit weekend vertelde ze dat ze het WEER heeft en liever alleen is enz enz enz
Ik ben me ten einde raad en weet hier niet mee om te gaan, ik hou zoveel van haar, en zei van mij dat geloof ik. Ze is erg in de war op dit moment, ook qua werk trek ze het niet meer.
Ze wil geen hulp en wil hier zelf uitkomen en stopt mij volledig weg en doet er alles aan om mij van haar weg te duwen, om het voor haar makkelijker te maken. Wat moet ik doen?
Ik probeer haar met rust te laten en voor mezelf te kiezen om hier zelf niet aan onderdoor te gaan, maar het is zo zwaar, ik hou zoveel van haar, de gevoelens die ik voor haar heb heb ik nog nooit eerder voor iemand gevoeld.
Heeft iemand tips of iets om hier mee om te gaan???
Nogmaals ze zegt dat ze geen hulp wil en hier alleen uit wil komen en dat ik haar met rust moet laten en het beter is om geen contact met elkaar te hebben.
Collie

10-12-2009 14:56

Welkom op het prikbord Mike.
Je zit in een beroerde situatie, als ik je zo lees.
Laten we voorop stellen, dat je nooit kunt zeggen dat je borderline hebt gehad… Borderline heb je, je kunt het leren beheren, maar je komt er nooit van af.
In stressvolle situaties, en geloof me, verliefdheid is een zeer stressvolle situatie, sommige psychiaters noemen elke verliefdheid een ´minipsychose´, kunnen oud gedrag weer helemaal doen opbloeien, zoals nu dus ook bij jouw vriendin blijkbaar gebeurt.
Als ik jouw verhaal lees, lees ik dat je vriendin wat dit betreft toch nog behoorlijk aan het borderen is.
Liefde is, voor iemand met borderline, vaak heel erg beangstigend… fijn dat je het krijgt, maar je kan het zomaar verliezen… en dat doet zeer, pijn waartegen iemand met borderline zich bij voorbaat al tegen wapent door afstand te creëren.
Daarbij is het vertrouwen in al die liefde vaak niet al te groot en zullen veel mensen met borderline hun best doen om je van hen af te stoten, weliswaar onbewust, vaak om te voelen/ontdekken hoe diep die liefde nu zit, kijken of die ander niet gek gillend wegloopt wanneer je ‘er doorheen’ zit.
Het is nu aan jou, om je grenzen héél duidelijk vast te leggen. Je zou bv kunnen stellen dat zij niet de enige is die bepaalt hoe jullie met elkaar omgaan, dat jij ook jouw behoefte aan contact hebt. Dat je best begrip hebt voor het feit dat ze het moeilijk vindt om jullie verliefdheid/liefde te delen, maar dat het vertrouwen zeker niet groter zal worden wanneer er géén contact is.
Je mag haar zeker ook vertellen dat het dan misschien voor háár gemakkelijker LIJKT wanneer ze je niet zit, maar dat het voor jou daarmee stukken moeilijker wordt en dat een gezonde relatie rekening gehouden wordt met de behoefte van béide partijen.
In principe, zou jouw vriendin hier best op eigen kracht weer uit kunnen komen, maar dan zal ze alle stappen zoals ze die in haar therapie heeft geleerd, opnieuw moeten doorlopen…
Zelf heb ik bv de map hier nog liggen waar al mijn therapie-gesprekken en -stappen in beschreven staan, soms moet die map echt even uit de kast komen om mezelf weer te herinneren aan alle dingen die ik kan doen en laten, om weer bij de les te komen, om een relatie weer aan te kunnen.
Mocht dat niet werken, en wil jouw vriendin dan nog geen hulp van buitenaf accepteren, dan vrees ik dat het een heel eind op houdt met jóuw mogelijkheden… iemand die niet geholpen WIL worden… KAN ook niet geholpen worden, zelfs niet met alle liefde van de wereld. Het is dan aan jou, om voor jezelf te kiezen. Jij bent de enige die weet wat je wel en niet kan of wil verdragen van haar… maar pas op voor 1 ding… alle grenzen waar je nu overheen zou laten walsen, laten zich bij iemand met borderline moeilijk terug veroveren.
joanna

08-03-2010 20:22

Hey , ik heet Joanna en weet wat je bedoeld …ik heb vried die ook zo doet en een BS heeft…ik ben veel aan het lezen geraakt over deze stornis en weet hoe ik er om moet gaan…..ik heb wel behoefte om met ioemand daarover te praten gr Joanna
barbie22

09-03-2010 19:33

hoi mike,
inderdaad wat Collie zegt goed je grenzen bewaken, het afstoten en dan weer aantrekken is iets waar ik zelf ook heel goed in ben;)
het is inderdaad de angst om iemand dichtbij te laten komen, en vervolgens in de steek gelaten te worden, dus je trekt bij voorbaat al
de conclusie dat als het te goed gaat hij je vast in de steek gaat laten. ook het minderwaardigheids complex waar veel mensen met bps
last van hebben zoals hij komt vast een ander tegen die leuker is dan mij.
suc6 hou je taai, en blijf op je grenzen letten;)
matthies

12-03-2010 10:11

Hi Mike,
ik kan me werkelijk enorm vinden in je verhaal, ik heb al een tijd een relatie met iemand waarvan ik sterk vermoed dat ze borderline heeft, veel van de symptomen zijn in elk geval aanwezig. Ook mijn vriendin wil geen hulp zoeken hiervoor (of erkennen dat ze borderline heeft) hoewel het bij ons beide duidelijk is dat ze haar emotionele/sociale gedrag niet goed onder controle heeft.
ik ervaar ontzettend veel van wat je hier noemt, waarbij ik wel duidelijk wil maken dat ik sterk het gevoel heeft dat ze haar voorgaande relaties sterk demoniseert en dat alle onrecht haar is aangedaan. Anders gezegd, ik geloof niet dat al haar exen zulke klootzakken zijn zoals ze doet voorkomen en dat ik de enige ben die ooit zo goed voor haar is geweest want ten tijde schildert ze mij ook wel eens af als een klootzak,
Verder; ik ben ook stapelgek op haar, maar haar gedrag kan soms zo enorm kwetsend zijn en ik moet ook er goed op letten dat ikzelf er niet onder door ga. Wat hierboven over grenzen stellen is gezegd heeft mij in elk geval goed geholpen daar sterker in te staan en geeft haar ook duidelijkheid zonder dat zij het gevoel krijgt dat zij “niet goed genoeg is” of dat de grenzen die je stelt een teken zijn dat je haar zou verlaten.
als ik verder een tip mag geven; blijf realiseren dat ze iemand is met borderline en dat veel van haar gedrag hierdoor veroorzaakt word, laat je dus niet bij het minste intimideren of ongelukkig voelen, ik denk dat ze dat soort dingen vaak zal doen om zekerheid voor haarzelf te scheppen. Laat het soms even een paar dagen varen als ze rust wil, als het belangrijk voor je is, kun je hier op een beter moment nog op terugkomen. Blijf ook vooral zelf sterk, jij bent waarschijnlijk de stabiele factor, jij hebt het overzicht als bij haar de emoties de overhand krijgen, jij zult moeten begrijpen dat zij moeilijk controle heeft over haar wisppelturige gedrag.
Laat haar ook duidelijk weten dat je voor haar gekozen hebt, dat is denk ik uiteindelijk de zekerheid die ze wil hebben en mogelijk juist dat rare heen&weer gedrag veroorzaakt. Als ze verder werkelijk van je houd dan weet zijzelf ook wel dat jij de moeite waard bent om te behouden en de momenten dat mijn vriendin dat aan mij duidelijk maakt, maakt het voor mij de moeite waard om voor haar te blijven gaan, ondanks dat zij een veel moeilijker persoon is dan gemiddeld.
Itheka

17-03-2010 16:51

Aan Mike en Matthies,
Uit ervaring kan ik jullie maar één ding aanraden: Maak een einde aan deze relatie. Je zult er een tijdlang veel verdriet van hebben maar dat is beter dan een leven vol ellende. Want dat krijgen jullie als jullie bij deze vrouwen blijven..
Het is heel erg voor de slachtoffers, want zo noem ik ze, ze kunnen er tenslotte ook niets aan doen dat ze deze ziekte hebben, maar heus ik kan er over meepraten. Een familielid van me heeft het bijna dertig jaar uitgehouden met een borderlinepatiente, het heeft hem dertig jaar van zijn leven gekost. Een therapeut heeft hem eens gezegd dat hij pas zou beginnen te leven als zijn vrouw er niet meer zou zijn.
Nu is zij overleden, hij heeft een ander ontmoet en hij is zo gelukkig als nooit tevoren. In een vertrouwelijk gesprek heeft hij me eens gezegd dat hij niet wist dat zoiets bestond. Hij heeft nu het gevoel dat hij altijd is gemanipuleerd en gechanteerd door zijn vrouw. Dertig jaar van zijn leven! Dat staat jullie misschien ook te wachten.
Natuurlijk zijn niet alle borderliners hetzelfde, met de meesten valt misschien best te leven. Maar wat ik in jullie berichten lees doet me zo denken aan de situatie van mijn familielid. Uit trouw en verantwoordelijksheidgevoel is hij tot haar dood bij haar gebleven. Ten koste van zijn eigen leven.
Ik krijg waarschijnlijk van prikkers hier de wind van voren, maar dat kan me niet schelen.
Jullie zijn gewaarschuwd.
matthies

18-03-2010 13:48

beste Jacqueline,
bedankt voor je advies, ik geloof ook dat je dit gemeend en eerlijk bedoelt. Ik heb er vaak aan gedacht en het zou zeker weten de makkelijke optie zijn. Toch lijkt het me dat je kennis geen duidelijke grenzen heeft gesteld, waardoor hijzelf eronder ging lijden. Ik heb inmiddels duidelijk aangegeven dat ik niets aan haar gedrag kan doen, dat het niet mijn schuld is en mij afzijdig hou als ze van die irrationele buien begint te krijgen. Verder doe ik wel mijn best niet een bui te triggeren en gewoon naar haar te luisteren als ze daar behoefte aan heeft.
In mijn geval is zij ook niet de hele tijd zo, maar voornamelijk als de stiuatie stressvol voor haar word, haar aan vervelende dingen (trauma's) word herinnerd of (dat zij het idee heeft) dat ze niet gewaardeerd word/faalangst vertoond.
Ik verwacht op den duur wel dat ze zal moeten gaan werken aan haar probleem en o.a. voor mij zal moeten besluiten om hulp te zoeken, iets wat ik vind dat ze voor mij moet overhebben als ze echt van mij houd. Zou het voor mij een onhoudbare situatie worden en zij niet besluiten dit ervoor over te hebben, dan kan ik omwille van mezelf niet langer bij haar bliijven en zal ik er een streep onder zetten.
Verder schijn je nogal te vergeten dat iemand met borderline (of wat voor gelijkende stoornis ook), net zoals andere mensen ook liefde kunnen geven en ontvangen en miscchien juist daarom des te meer waarderen dat iemand om hen geeft, iets wat mijn vriendin wel degelijk laat merken en het omgekeerde is dan ook waar, ze laat mij als geen andere vrouw in mijn leven weten hoe bijzonder ik ben voor haar. Naast haar "fratsen' is ze ook de meest lieve en zorgzame vrouw die ik ooit onmoet heb; een eigenschap die ik erg hoog in het vaandel heb staan.
Daarom wil ik graag aan Mike kwijt: is het voor jou de moeite waard, ga er dan voor, maar hou jezelf sterk en neem de moeilijkheden niet persoonlijk, het is haar gedrag en niet jouw schuld, maar je zult wel meer moeite in een relatie moeten stoppen en haar waarschijnlijk heel veel bijstaan. Maar Jacqueline heeft wel gelijk, als je eraan onderdoor gaat moet je echt voor jezelf kiezen.
Itheka

18-03-2010 15:49

Matthies, degene over wie ik schreef heeft het dertig jaar (tot de dood erop volgde) geprobeerd. Soms ging het jaren achter elkaar goed, maar er hoefde maar iets mis te gaan in haar belevenis, en de borderline kwam weer opzetten.
Ik bewonder hem enorm dat hij het zonder klagen heeft volbracht. Hoe zwaar het was heeft hij me pas kort geleden verteld.
Dat jij het wilt proberen met je vriendin is prachtig. Ik wilde je alleen maar waarschuwen.
Veel sterkte en ik hoop veel geluk voor jullie beiden.
Collie

24-03-2010 17:37

Wat me dwars zit in dit verhaal: de diagnose borderline persoonlijkheidsstoornis bestaat pas 25 jaar…
Nu wil dat natuurlijk niet zeggen dat de eerste mensen die ergens eind jaren 80 (hier in Nederland) de diagnose borderline kregen, voor die tijd niets mankeerden, maar het geval wil toch echt, dat er zelfs nu nog 60-jarigen rondlopen die deze diagnose voor het eerst krijgen, simpelweg omdat er in de tijd waarin zij zijn opgegroeid geen sprake was van behandeling of onderzoek naar de klachten van iemand met deze stoornis; in het gunstigste geval moest je jezelf niet aanstellen, in het ongunstigste geval werd je enkel als hysterisch bestempeld en was een glas ijskoud water in het gezicht tijdens een bui de best denkbare behandeling.
Itheka

25-03-2010 12:12

Natuurlijk had hij in het begin van hun huwelijk nooit van borderline gehoord. Hij heeft pas veel later ontdekt dat zijn vrouw er aan leed. Leed, schrijf ik, want zij leed er minstens even erg aan als hij.

Help!

Mike

Collie

joanna

barbie22

matthies

Itheka

matthies

Itheka

Collie

Itheka