Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Willem25
Hallo allemaal, (nogmaals)
Dacht laat ik mijn verhaal eens plaatsen en kijken hoeveel mensen er herkenning in zien en eventueel tips of iets dergelijks hebben.
Vanaf mijn 13 levensjaar loop ik al gigantisch te klooien met mezelf. regelmatig depressies gehad, moeilijkheden op school etc. Vanaf mijn 19e leek het echter allemaal beter te gaan. Werken, op 21 huisje gekocht met me vriendin etc. etc.
Op me 24e ging het weer mis! weer kwam ik in een depressie terecht en deze was dusdanig dat ik toch al een tijdje thuis zit omdat ik simpelweg me gewoon brak voel.
Dit gaat dus als een draad door me leven heen dat het wel eens tijd werd voor een antwoord, … wat is dit!!! Nooit heeft iemand mij dit kunnen geven, totdat ik een psychiater in het Radboud tegen het lijf liep en aangaf dat ik last heb van Borderline. Was enigzinds blij met een antwoord maar toch had ik er ook veel moeite mee.
9 jaar lang heb ik nu een relatie. Me vriendin heeft alles bijna van begin af aan meegemaakt en is er altijd voor me geweest. Echter de laatste 2-3 jaar weet ik gewoon niet meer wat ik wil op relatie gebied. Ene keer denk ik je hebt zoveel meegemaakt die gevoelens komen vanzelf wel weer. Iedereen heeft wel eens een dip. Dan gaat het wel weer, maar vroeg of laat krijg ik weer hetzelfde. Eind van 2006 resulteerde dit in een chaos toen ik mijn vriendin vertelde hoe ik al jaren rondloop. De wereld op zijn kop hier natuurlijk. Wat gebeurde er toen! Ik voelde me zo ontzettend rot als ik hier was dat ik ging vluchten en via internet een meid tegen kwam! Daar heb ik 2 dagen doorgebracht. Weg van de ellende en het verdriet.
Na dag 2 zat ik in de auto en dacht waar ben ik toch mee bezig. Je blaast alles op, gaat naar een andere meid toe… hoe komt dit nou. 50% van de familie/vrienden gooit het op Borderline. Impulsief iets ondernemen en boem bijna alles vergooien.
Als me vriendin weg is , mis ik haar… komt ze terug doe ik gewoon niets met der.
Zelfs een kus kost me ontzettend veel moeite.
Tevens is dit ook het geval op het gebied van vriendschap. Heb niet zoveel vrienden om me heen maar die ik heb zijn er altijd voor me. Althans, dat bleek de afgelopen weken wel nadat ik de meeste compleet verwaarloosd heb de laatste maanden.
Voelde me altijd zo ontzettend eenzaam dat ik mijn fun op internet ging zoeken.
Terwijl ik altijd die mensen heb kunnen bellen om iets leuks te gaan doen.
Kortom, ik ben de laatste tijd slecht en chaotisch bezig en weet niet meer wat ik met mezelf aanmoet.
Heb als medicatie een lange tijd effexor gehad, waar ik me eigenlijk een kamerplantje door voelde. Nu ben ik daar ook sinds enkele maanden mee gestopt.
Misschien heb ik het toch nodig , gezien mijn gedrag.
ZIjn er mensen die hier herkenning inzien? of ben ik gewoon apart hehe.
