Oud gevoel

  • ~Aurora~

    Toch maar een poging iets van me af te schrijven.

    Het gaat goed klote hier, veel gebeurd, en ik kan het niet plaatsen, niet kwijt, niet begrijpen, niet omzetten in iets anders. Het is het ‘oude gevoel’ wat ik een jaar of 9? geleden voor het laatst had: het leven is te zwaar voor mij.

    Ik kan er geen kak meer van maken, zeggen we in Utrecht, niets klopt meer en alles doet zeer. Elke moeizame poging iets goeds te doen eindigt in een fiasco en de realiteit accepteren lijkt iets onhaalbaars. Word gek van de flashbacks, de hele dag door, zelfs van dingen die me niets meer deden, of dacht ik jarenlang dat ze me niets meer deden? Ik weet het niet. Zelfs oude gesprekken komen woordelijk en met bijbehorende stem voorbij.

    Ik word er gek van dat ik mijn gedachten niet kan stoppen of sturen, iedere gedachte maakt een vloedgolf van emoties in me los die ik niet kan beheersen, ze beheersen mij. Ik ben weer terug bij af. Heb dus niets geleerd.

    Het lukt me niet meer vooruit te kijken, bij alles wat ik doe krijg ik een messteek van binnenuit.

    Het oude gevoel, een wandelende open wond.

    Zal wel vaag overkomen dit

    liefs Aurora

  • Supke2

    Alles behalve vaag, voor mij tenminste.

    Ik zou je text geschreven kunnen hebben als ik er de moed en puf voor zou hebben.

    Ik neem aan dat je je kunt voorstellen dat ik bij god niet weet wat ik erop moet zeggen/schrijven behalve dan stug door gaan joh.

    Mijn ervaring is dat dit soort gevoelens helaas vaak komen maar gelukkig ook weer gaan, houd je daaraan vast of zo.

    Houd je haaks!

  • Collie

    Zo, en jij zegt dat je niets zinnigs weet te schrijven… Meisie, jij schrijft en omschrijft recht uit je hart hoe iemand met borderline zich soms, vaak kan voelen… dat vind ik bepaald geen onzin… en zéker niet onsamenhangend.

    Ik vind het oervervelend dat je weer (even?) helemaal teruggeworpen lijkt te zijn in je ouwe klachtenpatroon… en ik hoop van harte dat je op termijn tóch weer een uitweg kunt vinden.

    Heb je nog een therapeut waarmee je dit nu kunt bespreken, 1 die jou begrijpt en je door deze mateloos vervelende, moeilijke periode kan helpen???

    Want niet om het een of ander… maar flashbacks zijn té naar om mee rond te blijven lopen.

    Sterkte Aurora… Ik wens ook jou een goed gevoel toe, vond ik mooi zoals je dat in een ander bericht schreef…

    En voor mij mag het vanaf nu ook non-stop keihard gaan regenen… het lijkt hier verdorie wel oorlog… :-(

  • ~Aurora~

    Dank je Supke,

    Voor je hart onder de riem.

    Dat is ook het enige dat ik kan doen, stug doorgaan, en dat doe ik dan ook maar, al weet ik op dit moment echt niet waarvoor.

    Liefs Aurora

  • ~Aurora~

    Jij ook bedankt Collie,

    Nee het is niet even, ik loop er al een tijd mee. Sta op een fijne wachtlijst bij Altrecht, zou februari worden zeiden ze.

    Liefs Aurora

  • ~Aurora~

    En die lieve meelezer heel erg bedankt voor je mailtje,

    In dit soort tijden is het zo waardevol als er iemand aan je denkt en meeleeft!

    XXX

  • Collie

    Februari is nog ver weg als je er helemaal doorheen zit…

    Sterkte meid…

  • Anna-Cath

    Ah joh meid, nee hoor…niet gaan doemdenken nu. Ik sluit me bij de woorden van Collie aan.

    Het is geen onzin wat je schrijft, tis heel duidelijk, en ook met jou zal het straks beter gaan. Kijk, das dan weer het “mooie”aan borderline hebben, het kan zo weer omslaan.

    Het moet maar weer snel Lente worden denk ik……………

    Dikke kus voor jou meid:-)

    Anna

  • sandra

    Hoi hallo,

    Je kent me niet maar wat jij beschrijft herken ik zo, vreselijk is dat gevoel he alles wat je probeert “goed te doen”valt weer voor je gevoel als een kaarten huis inelkaar ik ken het vreselijk frustrerend en andere maar makkelijk lullen ach joh komt wel goed maar niemand kan je begrijpen wat je meemaakt van binnen ook ik niet maar ik herken wel een heleboel van wat je schrijft ja.

    Op dit moment zit ik opgenomen in de psychiatrie, ik zit daar nu 7 weken, maar ja het enige wat ze daar zeggen dat ik goed bezig ben maar dat gevoel heb ik helemaal niet er gebeurt zoveel van binnen wat er niet uit komt ik kan het niet kwijt.

    Alles voelt zo zwaar en negatief, van binnen als ik me zo voel komen er net als jij schrijft zoveel ‘'oude gevoelens’', en flashbacks voorbij ja zoals jij dat noemt.

    Maar goed we komen er wel moet gewoon, en nu het nieuwe jaar is begonnen wens ik je veel sterkte en geluk en wie weet tot spreeks weer he………….

    groetjes sanny~Aurora~ schreef:

    >

    > Toch maar een poging iets van me af te schrijven.

    >

    > Het gaat goed klote hier, veel gebeurd, en ik kan het niet

    > plaatsen, niet kwijt, niet begrijpen, niet omzetten in iets

    > anders. Het is het ‘oude gevoel’ wat ik een jaar of 9?

    > geleden voor het laatst had: het leven is te zwaar voor mij.

    >

    > Ik kan er geen kak meer van maken, zeggen we in Utrecht,

    > niets klopt meer en alles doet zeer. Elke moeizame poging

    > iets goeds te doen eindigt in een fiasco en de realiteit

    > accepteren lijkt iets onhaalbaars. Word gek van de

    > flashbacks, de hele dag door, zelfs van dingen die me niets

    > meer deden, of dacht ik jarenlang dat ze me niets meer deden?

    > Ik weet het niet. Zelfs oude gesprekken komen woordelijk en

    > met bijbehorende stem voorbij.

    >

    > Ik word er gek van dat ik mijn gedachten niet kan stoppen of

    > sturen, iedere gedachte maakt een vloedgolf van emoties in me

    > los die ik niet kan beheersen, ze beheersen mij. Ik ben weer

    > terug bij af. Heb dus niets geleerd.

    >

    > Het lukt me niet meer vooruit te kijken, bij alles wat ik doe

    > krijg ik een messteek van binnenuit.

    >

    > Het oude gevoel, een wandelende open wond.

    >

    > Zal wel vaag overkomen dit

    >

    > liefs Aurora

  • Anna-Cath

    Jij ook sterkte Sann….en welkom hier;-)

    Anna