beste mensen,
Sommige hebben mij mogelijk eerder op dit forum gezien vanwege mijn vriendin waarvan ik vermoed dat ze borderline heeft. De erg behulpzame Collie heeft mij verteld dat zij overstag is gegaan om therapie te volgen omdat haar vriend de keuze stelde om voor therapie te gaan of te verlaten worden door hem.
Ik wou dat ik dat zo makkelijk kon stellen, maar het moet toch eerst bespreekbaar gemaakt kunnen worden. Mijn vriendin ontkent nl in alle toonaarden dat ze ondanks dat ze een verschrikkelijke jeugd heeft gehad en ze zelf zegt dat ze “soms wel eens erg moeilijk kan zijn” (geloof me, dat is tijdens haar buien erg licht uitgedrukt!) absoluut geen borderline of iets gelijkende stoornis zou kunnen hebben. Als ik dan zou beginnen over therapie dan geeft ze aan dat wel het laatste is wat ze nodig heeft en dat ik haar niet zo moet stigmatiseren alsof ze getikt is ofzo … en dat ze erzelf wel uit zal komen.
Nu vraag ik me af of er mensen zijn hier die ervaring hebben met het steevast ontkennen van het lijden aan borderline, ik snap wel dat het niet leuk is te onderkennen dat er iets mis met je zou zijn, maar;
- weet je het dan wel van jezelf of bagatalliseer je het probleem voor jezelf?
- zou je bang zijn om therapie te volgen of je jeugd naar boven te halen tijdens een gesprek met een professioneel hulpverlener?
- zouden jullie nog meer redenen weten te bedenken waarom je het zou ontkennen en niet in therapie te gaan om het voor jezelf beter te maken?
Mijn vriendin beseft wel degelijk dat haar gedrag tijdens haar “buien” behoorlijk buitensporig is (ik heb het een beetje beschreven in de draad “symptomen borderline”), maar van hulp wil ze steevast niets weten. Ik wil namelijk graag dat ze haar emoties leert te reguleren en het een plek kan geven voordat ze uitbarst. Ze is een perfect lieve, zorgzame vrouw en hoewel werk, school en relaties erg moelijk zijn te onderhouden voor haar, weet ze in het dagelijkse leven het ook altijd goed te houden , maar in stressvolle/emotionele situaties klapt ze vaak door en dat is vaak een erg pijnlijk drama voor ons beide om door te maken.