Praat jezelf geen schuldgevoel aan jongen… jij hebt er voor gekozen om het niet te doen omdat je bang was je kinderen pijn te doen… en dat is óók een hele liefdevolle beslissing!!!
Het doorknippen der navelstrengen is niet zozeer voor de baby in kwestie een belangrijke, emotionele bezigheid, maar naar mijn mening iets om de vader tóch bij de bevalling te kunnen betrekken… anders staat die er ook redelijk nutteloos of machteloos bij… 
Ik voelde me zeker niet nutteloos, heb zelfs de dokter geholpen, omdat de zuster er nog niet was, en bovendien heb ik mn betrokkenheid ook vertaald in het begraven van de moederkoek en boompjes geplant, en ik heb geen schuldgevoel, maar begon toch te denken dat ik een mietje was, door al die fantastische knipverhalen.
Ik wilde blijven kijken.
Zegt de zuster: dat ik even op de gang moesten wachten.
Nee, dus: Ik heb geholpen met maken en nu wil ook zien of ie het doet.
De chirurg houd hem op zijn kop en geeft een paar tikken op zijn billen.
schreeuwen, dat die kleine deed.
Wat deed die kleine…… Die gaf de chirurg een trap in zijn gezicht.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
